دیالوگ... نازلی (هدیه تهرانی) : قصه ها ناتموم نمیمونن؛ اونقدر تکرار میشن که بالاخره یه جایی تو ذهن آدما تموم شن!

شاید یه وقت دیگه...

شاید یه جای دیگه... پل چوبی.مهدی کرم پور

مانده از هر جمع و از هرجاشدم!/دیدی ای دل!عاقبت تنها شدم!/آبرویم رفت رازم فاش شد!/عاقبت این مشت بسته واشد!/روزهایم خاکی و خاکستریست!/کوچه گردی بی سروبی پا شدم!/ گفته بودم: میروم دریا شوم!/چاه آبی خشک در صحرا شدم!/گم شدم.زخمی شدم.بی کس شدم.!/ این شدنها سخت بوداما شدم...........

دلم گرم خداوندیست که با دستان من گندم برای یاکریم خانه میریزد/

چه بخشنده خدای عاشقی دارم/

که میخواند مرا با آنکه میداند گنهکارم/ دلم گرم است,

میدانم بدون لطف او تنهای تنهایم....

برایت من خدا را آرزو دارم...

تا اطلاع ثانوی از عشق دم بزن
لطفا بدون فاصله با من قدم بزن
گاهی به روی پنجره ی کوچکم بخند
گاهی جهان کوچک من را به هم بزن
خطی به نام عشق به پیشانی ام بکش
یک سرنوشت تازه برایم رقم بزن
اصلا بیا به خاطر این روزهای خوب
از هفته روزهای بدم را قلم بزن
بی فکر درس و کار همین چند لحظه را
با من نشسته ای ، فقط از عشق دم بزن …
“الهام مردانی”

فیزیک اثبات کرده نبود نور را تاریکی گویند

فیزیک اثبات کرده نبود گرما را سرما گویند

ببین نبودن ها چه غم انگیزند

نمیدانم چرا همیشه می خواهی قوانین فیزیک را بشکنی!

معتقدی نبود من خوشبختی ست

ولی من نظریه تو را نقض می کنم

ببین چگونه نبود تو، مرگ منست

من همیشه از تو فیزیکدان بهتری بودم!

هیچگاه به "بى تو بودن هایت " عادت نخواهم کرد

یا "بمان" ....

یا....

یا، ندارد "فقط بمان"

ایستادگی کن تا روشن بمانی ؛
شمع های افتاده خاموش می شوند
(احمد شاملو)

پرواز را یاد بگیر
نه برای اینکه از زمین جدا باشی،
برای آن که به اندازه فاصله زمین تا آسمان گسترده شوی ...

بگذار ابر سرنوشت هرچه میخواهد ببارد
ما چترمان خداست .

وقتے قهرمان جهان شدم
آنگاه فهمیدم که باید بیشتر خم شوم
تا مدال قهرمانے را به گردنم بیاویزند . . .
(جهان پهلوان غلامرضا تختی)