گم کردن قلم = بی قلم ماندن
بی قلم ماندن= ننوشتن
ننوشتن = مطالعه نکردن
مطالعه نکردن = رفوزه شدن
رفوزه شدن = دیپلم نگرفتن
دیپلم نگرفتن = کار پیدا نکردن
کار پیدا نکردن = پول در نیاوردن
پول در نیاوردن = بی غذا موندن
بی غذا موندن = لاغر مردنی شدن
لاغر مردنی شدن = زشت شدن
زشت شدن = بی عشق موندن
بی عشق موندن = ازدواج نکردن
ازدواج نکردن = بچه نداشتن
بچه نداشتن = تنهایی
تنهایی = افسردگی
افسردگی = بیماری
بیماری = مرگ
نتیجه اخلاقی : حواست به قلمت باشه و اون رو گم نکن وگرنه خواهی مرد !

یکرنگ بمان ،

حتی اگر در دنیایى زندگی می کنی که مردمش براى پررنگ شدن حاضرند هزار رنگ باشند . . .

سه چیز در زندگی هیچ گاه باز نمی گردد: زمان, کلمات و موقعیت ها

سه چیز در زندگی نباید از دست برود : آرامش, امید و صداقت

سه چیز در زندگی همیشه قطعی نیستند: رویا ها, موقعیت ها و شانس

سه چیز در زندگی از با ارزش ترین هاست: عشق, اعتماد به نفس و دوستان

درخت پرستو را دوست داشت، از زمانی که پرستو روی شاخه هایش مینشست، دوستش داشت. هر روز صبح به خود میگفت امروز همون روزیه که بهش میگم دوستش دارم، اما هر چی سعی میکرد چیزی جلویش را می گرفت، شاید خجالت. خودش هم نمیدانست اون چیه. فردا حتما بهش میگم. ولی باز هم فردایی دیگر....
یک روز از سرما به خود لرزید. بغض گلویش را گرفت، انگار یخ زده بود!!
نه از سرما، پرستو رفته بود............

یک روز یه قناری خوشگل دست یک نفر دیدم.گفتم فروشیه؟ گفت نه، رفیقمه!!
به سلامتی همه اونایی که رفیقاشون و نمی فروشن....

آنکس که میگفت دوستم دارد عاشقی نبود که به شوق من آمده باشد. رهگذری بود که روی برگهای خشک پاییزی راه میرفت و صدای خش خش برگها همان آوازی بود که من گمان میکردم میگوید دوستت دارم...

شکسپیر: همیشه به کسی فکر کن که تو رو دوست دارد، نه کسی که تو دوستش داری

باران باش تا به تو عادت نکنند ، هر وقت بیایی دوستت داشته باشند.

گشاده دست باش ،جاری باش ،كمك كن (مثل رود)
باشفقت و مهربان باش (مثل خورشید)
اگركسی اشتباه كردآن رابه پوشان (مثل شب)
وقتی عصبانی شدی خاموش باش (مثل مرگ)
متواضع باش و كبر نداشته باش (مثل خاك)
بخشش و عفو داشته باش (مثل دریا )
اگرمی خواهی دیگران خوب باشند خودت خوب باش (مثل آینه ) مولانا

از کسی پرسیدند:« چند سال داری؟»
گفت:« هجده، هفده، شاید شانزده، احتمالا پانزده…! »
رندی گفت:« از عمر چرا می دزدی؟ این طور که تو پس پس می روی، به شکم مادرت باز می گردی!» مولانا