چه خوشبختی تو ای دریا
مداوم می کشی دست نوازش را
تو روی صورت ساحل
نمی دانی که بر ساحل، غریب خسته ای تنها
به دور از عشق ، دور از خانه ، دور از آن محبّت ها
تو را بیند که هردم سینه ریزی را به دور گردن ساحل می آویزی

چنین می گوید او با تو :

چه خوشبختی تو ای دریا ،غم دوری نمی بینی

همیشه می گذاری سر ، به روی سینه ساحل
سپس آرام همچون کشتی بشکسته ای تنها به سویت می خرامد او
و با دستی که دارد حسرت آغوش گرمی را
به شن ها می دهد طرحی

و چشم خویش می بندد

چنان قویی که بر ساحل سراغ از مرگ می گیرد

چنان در فکر می گردد که گویی در میان فکر و رویا غرقه خواهد شد
که گر روزی بر این ساحل کنار یار بنشینم چه خواهد شد ؟
همین باد ملایم نیز خواهد بود
و بی شک ماسه ها هم مثل الان گرم می ماند
و چون شب هم بیاید بی گمان آن شب
ز خیل اختران یک دانه هم کمتر نخواهد شد
ونه ، موجی از این دریا نمی میرد و یا موج جدیدی جان نمی گیرد.
خداوندا؛ چه خواهد شد اگر روزی بر این ساحل کنار یار بنشینم ؟
چه خوش بختی تو ای دریا
که دائم دست در دست نگار خویش می گیری
دعا کن این غریب خسته بر ساحل
خداوندش چنینش سرنوشتی هدیه فرماید
خداوندا چنانم کن که من دریا و او هم ساحلم باشد
چنانش کن که همچون یک جزیره ، در میان قلب من باشد

که بگذارم چونان امواج پر جوشش ، ز هر سویی به روی دامنش سر را

شبیه معادلات چند مجهولی شده ام ؛

این روزها ….
هیچ کس از هیچ راهی مرا نمی فهمد … !!!

اگر یقین داری روزی پروانه میشوی
بگذار روزگار هرچه میخواهد پیله کند . . .







+5

115

در بی کرانی زندگی دو چیز افسونم می کند،

آبی اسمانی که می بینم و می دانم که نیست،

و

خدایی که نمی بینم و می دانم که هست!



((دکتر علی شریعتی))

غیر از “مرگ”

چیز دیگری جدایمان نمی کند

این قرار ِ اول من و تو بود

بعد ، ما “جدا” شدیم

“مرگ” “دیر” کرده بود . . .

دانشمندان سوئیسى پس از ٣٧ سال پژوهش ذره‌اى بنیادى یافتند
که ثابت مى‌کند عشق یه جور سرابه حباب روى آبه از دور یه قصر نوره از روبرو خرابه



++++++++++++++++++

تقدیم به همه دوستان

http://www.hamkhone.ir/member/24520/blog/

آبجی دوست دارم..

عارفی پرسید :دوست را چون دوستش داری نیازش داری؟ یا که چون نیازش داری دوستش داری؟
گفتم :چون دارمش بی نیازم.
+5

اگه یه روز یکی با همه ی قلبش دوست داشت

حواست باشه

تو خاص نیستی

اونه که آدم کمیابیه و در حال انقراض

مواظبش باش . . .