اسمش را میگذاریم؛ دوست مجازی
...
اما آنسو یک آدم حقیقی نشسته
خصوصیاتش را که نمیتواند مخفی کند
...وقتی دلتنگی ها و آشفتگی هایش را مینویسد
وقت میگذارد برایم، وقت میگذارم برایش
نگرانش میشوم
دلتنگش میشوم
وقتی در صحبت هایم، به عنوانِ دوست یاد میشود
مطمئن میشوم که حقیقی ست
هرچند کنار هم نباشیم هرچند صدای هم را هم نشنیده باشیم،
من برایش سلامتی و شادی آرزو دارم
هرکجا که باشد
همه شما دوستانم در دنیای مجازی رو دوست دارم

+5

+5

بعضیارو گذاشتیم کنار ، همون کنارم به گند کشیدن !

+5

نه تو می مانی و نه اندوه

و نه هیچیک از مردم این آبادی...

به حباب نگران لب یک رود قسم،

و به کوتاهی آن لحظه شادی که گذشت،

غصه هم می گذرد،

آنچنانی که فقط خاطره ای خواهد ماند...

لحظه ها عریانند.

به تن لحظه خود، جامه اندوه مپوشان هرگز.

فقط زن ايرونى ميتونه باموهاى شونه نكرده،با تي شرتُ شلوار كردي،با بوى قورمه سبزىاز آشپزخونه، كفگير بدست، بدو بدو براى ديدن صحنه ی معرفى ملكه ی زيبايى 2014 بياد و با اعتماد به نفس كامل بگه:اين كجاش خوشگله؟؟))))))))