خداوندا....

به دل نگیر اگر گاهی

زبانم از شکرت باز می ایستد !!...

تقصیری ندارد...

قاصر است

کم می آورد در برابر بزرگی ات...

لکنت می گیرند واژه هایم در برابرت

در دلم اما همیشه

ذکر خیرت جاریست !!....

درنقاشی هایم تنهاییم را پنهان می کنم

در دلم دلتنگی ام را

در سکوتم حرف های نگفته ام را

در لبخندم غصه هایم را

اتاقم پر شده از دود سیگار

نشستم تکیه کردم به دیوار

تا صبح منو سیگار و غم ها

مدام تکرار میکنم تا روز دیدار

منه خسته و شکسته، چی بگم از این همه درد

بی تو همدمی ندارم، توو اتاق ساکت و سرد

منه بی تابِ اسارت، تووی بند انفرادی

داره می پوسه وجودم، بسکه دل نداره شادی

دیشب که یک آواره در پایانه جان داد

یک سوژه بی شک دست عکاس جوان داد

هی حرف پشت حرف جنجالی به پا شد

هی عکس پشت عکس دست عابران داد

من در کشوري زندگي مي کنم که

دويدن سهم کساني است که هرگز نمي رسند

و رسيدن سهم کساني که هرگز نمي دوند...

ارزش مردگانش چندين برابر زندگانش است..

در سرزمين من مردمانش با نفرت بيشتري به بوسيدن دو عاشق نگاه مي کنند

تا صحنه ي اعدام يک انسان

در سرزمين من. . .