و تو ای علی!

ای شیر! مرد خدا و مردم، ربّ‌النوع عشق و شمشیر!

ما شایستگی "شناخت ترا" از دست داده‌ایم. شناخت ترا از مغزهای ما برده‌اند،
اما "عشق ترا"، علیرغم روزگار، در عمق وجدان خویش، در پس پرده‌های دل خویش، همچنان مشتعل نگاه داشته‌ایم،

چگونه تو عاشقان خویش را در خواری رها می‌کنی!؟
تو ستمی را بر یک یهودی که در ذمّه حکومتت می‌زیست تاب نیاوردی،
و اکنون، مسلمانان را در ذمه یهود ببین! و ببین که بر آنان چه میگذرد !

ای صاحب آن بازو که "یک ضربه‌اش از عبادت هر دو جهان برتر است"
ضربه‌ای دیگر!


و اما تو ای حسین!

با تو چه بگویم ؟
" شب تاریک و بیم موج و گردابی چنین هائل "
و تو ای چراغ راه، ای کشتی رهایی، ای خونی که از آن نقطه صحرا ، جاودان می‌طپی، و می‌جوشی، و در بستر زمان جاری هستی، و بر همه نسل‌ها می‌گذری، و هر زمین حاصلخیزی را سیراب خون می‌کنی، و هر بذر شایسته را، در زیر خاک ، می‌شکافی و می‌شکوفایی، و هر نهال تشنه‌ای را به برگ و بار حیات و خرمی می‌نشانی،

ای آموزگار بزرگ شهادت !
برقی از آن نور را بر این شبستان سیاه و نومید ما بیفکن، قطره‌ای از آن خون را در بستر خشکیده و نیم مرده ما جاری ساز، و تفی از آتش آن صحرای آتش خیز را به این زمستان سرد و فسرده ما ببخش.

ای که "مرگ سرخ" را برگزیدی تا عاشقانت را از "مرگ سیاه" برهانی، تا با قطره خونت، ملتی را حیات بخشی، و تاریخی را به طپش آری، و کالبد مرده و فسرده عصری را گرم کنی، و بدان جوشش و خروش زندگی و عشق و امید دهی!

ایمان ما ، ملت ما ، تاریخ فردای ما ، کالبد زمان ما

"به خون تو محتاج است

زندگی مثل دوربین عکاسی میمونه
روی مسائل مهم زوم کن و از لحظات خوبت عکس بگیر.
نکات منفی رو بهبود بده و اگه کارِت خوب پیش نرفت ...
کافیه یه عکس دیگه بگیری

:
قلب من
به تیغ کسانی زخم برداشت
که از انها
انتظار محبت داشت نه خالی کردن پشت و فراموشی!!!

رفیق گاهی یادی از ما بکن

باز هم آتش و تب

باز هم ، آخرِ شب

بازهم بوسەیِ باطعمِ رُطب

با طیِ فاصله درخواب وخیال

بازهم دوری و عشقهایِ محال

باز هم آخرِ شب

همه در حسرتِ یک روزِ وصال

دل را اگر از حُسین بگیرم چہ ڪنم

بـےعشق حُسین اگر بمیرم چہ ڪنم

فردا ڪہ ڪسے را بہ ڪسے ڪارے نیست

دامان حُسین اگر نگیرم چہ ڪنم

قیامت بی حسین غوغا ندارد

شفاعت بی حسین معنا ندارد

حسینی باش که در محشر نگویند

چرا پرونده ات امضاء ندارد}

وقتی روز جدیدی شروع می شود، جرأت کن و قدرشناسانه تبسمی کن. وقتی به تاریکی رسیدی، جرأت کن و اوّلین کسی باش که شمعی روشن می کند. وقتی بی عدالتی وجود دارد، جرأت کن و اوّلین کسی باش که آن را محکوم می کند. وقتی به دشواری برخوردی، جرأت کن و به کارت ادامه بده. وقتی به نظرت می رسد زندگی دارد به زمینت می زند، جرأت کن و با مشکل بستیز. وقتی احساس خستگی و ناامیدی می کنی، جرأت کن و به راهت ادامه بده. وقتی زمانه سخت می شود، جرأت کن و از آن سخت تر شو. وقتی احساس شادمانی می کنی، جرأت کن و دلت را شاد کن. جرأت کن و به بهترین کسی که می توانی، تبدیل شو. جرأت کن...

دو چیز تو دنیا خیلی سخته,

یکی منتظر موندنه یکی
هم فراموش کردنه!

اما میدونی سختر
از اون دو تا چیه؟

اینه که ندونی اونی
که دوسش داری

رو باید فراموش کنی
یا منتظرش بمونی

شب قراریست

که ستاره برای بوسیدن ماه میگذارد

وچه زیباست

شرم زمین که خودش را به خواب میزند…

*شبتون آروم*

میبینی چه شب ساکتی ست؟

انگار هیچکسی در دنیا نیست !

یا شاید ؛

من در دنیای هیچکس نیستم