دوستی « ۲۰ » حوادث تاریخی

«وَیسْأَلُونَک عَنْ ذِی الْقَرْنَینِ قُلْ سَأَتْلُو عَلَیکمْ مِنْهُ ذِکرا»(۱).

ـ و از تو دربارهٔ ذوالقرنین می‌پرسند، بگو: به‌زودی چیزی از او برای شما خواهم خواند.

بیان: قرآن کریم را نباید کتاب داستان و تاریخ دانست و ذکر برخی وقایع تاریخی تنها به‌خاطر

تصحیح تحریفاتی است که در آن اتفاق افتاده و به تحریف در یک باور یا سنت انجامیده و

یا منشأ شکل‌گیری یک فرهنگ اشتباه شده است. قرآن کریم در چنین قضایایی نیز لُب و واقعیت

آن را بیان می‌دارد تا در این جهت قابل استفاده باشد و به هیچ وجه به ذکر امور جزیی آن که

به تعبیر عالمان منطق، نه کاسب است و نه مکتسب، نمی‌پردازد. برای نمونه، در آیهٔ زیر آمده است:

«بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ سُبْحَانَ الَّذِی أَسْرَی بِعَبْدِهِ لَیلاً مِنَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ إِلَی الْمَسْجِدِ الاْءَقْصَی

الَّذِی بَارَکنَا حَوْلَهُ لِنُرِیهُ مِنْ آَیاتِنَا إِنَّه هُوَ السَّمِیعُ الْبَصِیرُ»(۲)

این آیه در مورد معراج رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله است، تنها چیزی که در آن ذکر شده سیر

شبانهٔ ایشان از مسجد الحرام تا مسجد الاقصی است اما از عروج و بر شدن ایشان به آسمان‌ها

چیزی نگفته است.از این رو هر سخنی دربارهٔ معراج، به غیر از آن‌چه گفته شد، نیاز به سندی

محکم و غیر قابل خدشه دارد و ادعای بی‌سند حرفی است از روی احساسات و به عقل و منطق

و نیز به شرع، ارتباطی ندارد.

دوستی « ۲۳ » صراط مستقیم

«صِرَاطِ اللَّهِ الَّذِی لَهُ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَمَا فِی الاْءَرْضِ أَلاَ إِلَی اللَّهِ تَصِیرُ الاْءُمُورُ»(۲).

ـ راه همان خدایی که آن‌چه در آسمان‌ها و آن‌چه در زمین است از آن اوست. بدان که

تمامی کارها به خدا باز می‌گردد.

بیان: قرآن کریم در معرفی صراط مستقیم می‌فرماید:

«وَکذَلِک أَوْحَینَا إِلَیک رُوحا مِنْ أَمْرِنَا، مَا کنْتَ تَدْرِی مَا الْکتَابُ وَلاَ الاْءِیمَانُ وَلَکنْ جَعَلْنَاهُ

نُورا نَهْدِی بِهِ مَنْ نَشَاءُ مِنْ عِبَادِنَا، وَإِنَّک

۱٫ مریم / ۵۹٫

۲٫ شوری / ۵۳٫

تَهْدِی إِلَی صِرَاطٍ مُسْتَقِیمٍ»(۱).

ـ و همین گونه روحی از امر خود به سوی تو وحی کردیم. تو نمی‌دانستی کتاب چیست

و نه ایمان کدام است، ولی آن را نوری گردانیدیم که هر که از بندگان خود را بخواهیم

به وسیلهٔ آن راه می‌نماییم و به راستی که تو به‌خوبی به راه راست هدایت می‌کنی.

«صراط مستقیم» این ویژگی را دارد که راه حق تعالی است. راهی که به حق تعالی پایان می‌پذیرد.

مداومت بر قرائت این آیهٔ شریفه توصیه می‌گردد. آیه‌ای که از اصول و بینات قرآن کریم است.

این دو آیه می‌فرماید قرآن کریم وحی است که فرشته‌ای که «روح» نام دارد با آن است.

با این آیه از روح و ملائکه استمداد می‌شود. هم‌چنین در این راه نوری است عمومی. کسی که

با قرآن کریم انس دارد به نور قرآن نزدیک می‌شود وگرنه با علم تحصیلی و اکتسابی اگر

قرآن را نیز به چهارده روایت بخواند، فایده‌ای ندارد و برای درمان دردهای روحی و آلام

فکری کارگشایی ندارد و بهره‌ای از قرآن کریم آن‌طور که باید، نمی‌برد.

دوستی « ۲۲ » دوستان و دشمنان آخر زمانی اسلام

«فَخَلَفَ مِنْ بَعْدِهِمْ خَلْفٌ أَضَاعُوا الصَّلاَةَ وَاتَّبَعُوا الشَّهَوَاتِ فَسَوْفَ یلْقَوْنَ غَیا»(۱).

ـ آن‌گاه پس از آنان جانشینانی به‌جای ماندند که نماز را تباه ساخته و از هوس‌ها پیروی کردند

و به‌زودی سزای گمراهی خود را خواهند دید.

بیان: این آیه از دشمنان اسلام می‌گوید. دشمنانی که می‌تواند بنی‌امیه، بنی‌عباس یا دیگران

باشند اما دشمنان دیگر چه کسانی هستند؟ با حساب ابجد و برخی از علوم غریبه می‌توان

فهرست تمامی دشمنان آخر زمانی اسلام را با خصوصیاتی که دارند از این آیه و چند آیهٔ

بعد استخراج کرد و برای هر یک پلاکی خاص منظور نمود. روشن است چنین کاری از صرف

و نحو و ادبیات عرب یا کتاب‌های تفسیری بر نمی‌آید. هم‌چنین از این آیات، می‌توان دوستان

خداوند را نیز شناخت. آیاتی که دوستان خدا را معرفی می‌نماید و ویژگی‌های آنان را می‌گوید

چنین است:

«إِلاَّ مَنْ تَابَ وَآَمَنَ وَعَمِلَ صَالِحا فَأُولَئِک یدْخُلُونَ الْجَنَّةَ وَلاَ یظْلَمُونَ شَیئا، جَنَّاتِ عَدْنٍ الَّتِی

وَعَدَ الرَّحْمَنُ عِبَادَهُ بِالْغَیبِ إِنَّهُ کانَ وَعْدُهُ مَأْتِیا، لاَ یسْمَعُونَ فِیهَا لَغْوا إِلاَّ سَلاَما وَلَهُمْ رِزْقُهُمْ

فِیهَا بُکرَةً وَعَشِیا. تِلْک الْجَنَّةُ الَّتِی نُورِثُ مِنْ عِبَادِنَا مَنْ کانَ تَقِیا. وَمَا نَتَنَزَّلُ إِلاَّ بِأَمْرِ رَبِّک

لَهُ مَا بَینَ أَیدِینَا وَمَا خَلْفَنَا وَمَا بَینَ ذَلِک وَمَا کانَ رَبُّک نَسِیا».

آیه آخر که آیهٔ ۶۴ سورهٔ مریم است، این سند را می‌بندد.

ما را از سادگی ترسانده اند.
هیچ کس نگفت سادگی هم خوب است.

هیچ کس نگفت ساده که باشی ساده میخندی، ساده شاد میشوی، ساده ذوق میکنی، ساده می بخشی و ساده تر دل می بندی...

همدیگر را یافتن هنر نیست...
هنر این است که همدیگر را گم نکنیم...

آدمهای ساده بی هیچ دلیلی
دوست داشتنی هستند...

سادگی شیک ترین ژست دنیاست...

،،،،،،،،،مــــهــــــربــــون بـــــاش،،،،،،،،

۲۹

شیدا

دل از دستت نگارا گشته شیدا

به دل دارم فراوان شور و غوغا

نگاهت با دو ابروی کمانت

مرا دیوانه کرد و کرده رسوا

۳۰

نه من

نه مختارم، نه مجبورم، نه تنها

نه مستم من، نه هوشیارم، نه شیدا

نه هستی تو من و، نه من تو هستم

چنین من هستم و هستی تو والا

۲۷

نقش نگار

به رنگ و روی عاشق کن تماشا

که حال عاشق است از دور پیدا

دل عاشق پر از نقشِ نگار است

به چشم و دیده و دل هست بینا



۲۸

موج و دریا

غمم در سینه چون موج است و دریا

به دل جوش و خروشش کرده غوغا

دلم پر درد باشد از غم یار

چُنان که گَرد می‌پیچد به صحرا

۲۵

زشت و زیبا

جهان گردیده جای زشت و زیبا

ولی زیبا ندارد، ترس و پروا

نشیند در برِ هر خار و هر خس

بود در عین پستی‌ها، ز بالا

۲۶

چشم بینا

ندارم جز به دلبر چشم بینا

گذشتم از سر دنیا و عقبا

تو را بینم به هر ذره، به هر روی

دلم گشته تو را غرق تماشا

۲۳

دوپاره

دو چشمم هست هر دم سوی بالا

میان آسمان پاک و زیبا

مگر این آسمان گردد دوپاره!

که تا بینم در آن دلدار رعنا

۲۴

گریزان

ز بس این دل گریزان شد ز دنیا

نمی‌خواهم ببینم روی آن را

رها گردیده جانم از سر دهر

کند همواره بالا را تماشا

تویی گل

تویی گُل در گلستان دو دنیا

گلستان بی تو، کی دارد تماشا؟

دلم غرق تماشای تو گشته

که باشد غرق گل‌های دلآرا

۱۸

غارت

تو غارت کرده‌ای جانا دلم را

دلم را برده‌ای هر دم به یغما

تو بشکن روی و جانم بر کن از بُن

که برد از سینه‌ام دل، این تماشا