روزی میرسد که
بـــا لبخنـــد تـــو بیـــدار میشـــوم
ایــن روز
هـــر زمــان کـــه میخـــواهـد بــاشـد
فقــطــ بــاشـــــد . . .

یه جمله هســت که
میتونه داستان رو عوض کنه ...
حرف نزن بیا بغلم...

ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻳﻦ ﻛﻪ ﺁﺩﻡ ﻛﺴﯽ ﺭﺍ ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ،

ﺑﺎﻳﺪ ﺳﺨﺖ ﺑﻪ ﻫﻴﺠﺎﻥ ﺑﻴﺎﻳﺪ،

ﻭﻗﺘﯽ ﺑﺎﺯﯼ ﺩﻭ ﻃﺮﻓﻪ ﺑﺎﺷﺪ، ﺍﺭﺯﺵ ﺍﻧﺠﺎﻣﺶ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﺩ،

ﻭﻟﯽ ﺍﮔﺮ ﻗﺮﺍﺭ ﺑﺎﺷﺪ ﺁﺩﻡ ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﻳﯽ ﺑﺎﺯﯼ ﻛﻨﺪ،
ﺑﺎﺯﯼ ﺍﺣﻤﻘﺎﻧﻪ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ !

حوصله ام برفی ست!
با یک عالمه قندیل دلتنگی,
از گوشه های دلم آویزان!
آهای!
کافی ست ” کمی “ها کنی که ” آب”شوم!

دلتنگم و این درد کمی نیست،

که پشت هیچ خط تلفنی
صدای تو نیست . . .
دلتنگم و این درد کمی نیست
که رو برمیگردانم و
جای تو خالیست . . .

تو که میدانستی با چه اشتیاقی…خودم را قسمت
میکنم

پس چرا …زودتر از تکه تکه شدنم…جوابم
نکردی…برای

خداحافظی …خیلی دیر بود…خیلی دیر !!

قندان خانه را پر کردم از حرف هایت …
تو که میدانی …
من چای تلخ دوست ندارم …
هوس فنجانی دیگر کرده ام …
کمی بیشتر بمان …

وقتی میرفتی بهار بود ..تابستون نیومدی ..پاییز شد …

پاییز که نیومدی پاییز ماند ..زمستان که نیای ..باز پاییز میماند

تروخدا فصل ها رو به هم نریز و زودتر بیا !

در كلاس ادبيات معلم گفت فعل رفتن را صرف كن
رفتم...
رفتی...
رفت...
ساكت ميشوم ميخندم ولي خنده ام تلخ ميشود
استاد داد ميزند خب بعد ادامه بده
ومن میگویم رفت...رفت...رفت
رفت ودلم راشکست

موهای دم اسبی من هر شب*
خاطرات سر انگشتان ترا
*شیهه می کشد*
یادم باشد فردا آنقدر
*کوتاهش کنم*
که لال شود !