من ازحرارت آغوشت يخ ميزنم؛وازسرمای نبودنت آتش ميگيرم؛مردانگی های توهميشه برايم سوال است؛اگر قراربوداورا نداشته باشم...چرا خداخواست كه قانون فيزيك رانابود كرده؛من كه ديگر هيچ..دوستش داشته باشم...؟

فقط دو هنگام ميخواهم باتو باشم:حالا...وهميشه...

هوای مردن بيخ گوش من است؛فقط كافی است بگويی دوستم نداری...

دوست دارم بدانم دوست داشتن را چگونه دوست داری؛تادوستت بدارم آنگونه كه تو دوست داری...

خدايا!ميوه كدام درخت دنيا رابچينم؛تا ازاين زمين رانده شوم...؟

كل شكايت های من تنها همين جمله است:معشوقه ای كه دوستش دارم.........باورم ندارد...

سلامتیه اونی که وقتی تو آغوش میگیریمش همه وجودمون میلرزه...نه ازترسيه وقت هايی بهتره آدم بعضی هارو نداشته باشه؛تااينكه داشته باشه وندو ،یانيازبه آغوش... واسه وحشت از فردای بدون اون!نه باچند نفرشريكه.

دستهايت راميخواهم؛تاكنار بزند دلتنگی ام را

ازآش نخورده روزگارچنان دهانم سوخت؛كه ازترس آب يخ را هم فوت ميكنم...

امشب دلم خواست كودتا كند؛توراخواسته بود سرش رازيربالش كردم و گفتم ساكت!دوره دموكراسی تمام شده؛له ميشوی...