گاهی باید
بعضی احساس ها رو بذاری
توی خونه ی سالمندان دلت،
واینقد بهشون بی توجهی کنی
تا بمیرن!

الهـی ، خـوشـا آنـان کـه فقـط

بـا تـو دلـــــ♥ خـوش کـردنـد.

*+*+*+*+*

دوست خوب

مثل کوه مي مونه

وقتي نزديکشي نمي بينيش.

ولي وقتي ازش دور مي شي تازه مي بيني چقدر بزرگه

کاش همینی که بودیم ... همینی که داشتیم برای خوشبخت بودن کافی بود !!

سر کلاس ادبيات معلم گفت : فعل رفتن رو صرف کن

- رفتم ... رفتي ... رفت ... ساکت مي شوم ،

ميخندم ولي خنده ام تلخ مي شود استاد داد مي زند : خوب بعد ؟

ادامه بده ! و من مي گويم : - رفت ... رفت ... رفت

رفت و دلم شکست ... غم رو دلم نشست ... رفت و شاديم بمرد

... شور از دلم ببرد ... رفت ... رفت ... رفت ...

و من مي خندم و مي گويم : خنده ي تلخ من از گريه غم انگيز تر است

.............. کارم از گريه گذشته

تجربه ثابت کرده که :

حقیقت رو باید از آدم عصبانی شنید ….!

*+*+*+*+*

ولی من هنوز تو کف اون کلیپ پویا هستم که دختره داشت با لباس زیر تو خونه راه میرفت، بعد پویا میخوند: باخدا بودنت رو / با حیا بودنت رو دوست دارم... ا

بـا آدمـہـا هـمـاטּ لـحـظـہ اے ڪـہ هـسـتـنـد بـاش !
آنـہـا را بـہ { خـیـال } خـود نـبـر !
عـادت مـے ڪـنـے بـہ بـودنـشـاטּ ؛
در ایـטּ { دنـیـا } آدمـہا پـیـش هـم نـمـے مـانـنـد . . .
بـراے تـا ابـد مـانـدטּ بـایـد رفـت . . .
گـاهـے بـہ { قـلـب } ڪـسـے ،
گـاهـے از قـلـب ڪـسـے . . .

هزار کلمه بر جای خالیت ریختم اما پر نشد ؛ به گمانم جایت بینهایت خالیست !