آدم ها...

آدم ها به همان خونسردی که آمده‌اند...
چمدانشان را می‌بندند
و ناپدید می‌شوند
یکی در مه...
یکی در غبار
یکی در باران
یکی در باد
و بی رحم ترینشان در برف...

مهتاب

یاد گرفته ام تنهایی ام را...
ماهرانه پشت روزنامه ای
پنهان کنم !
اما از مهتاب...
که بوی شانه های تو را می دهد
چیزی را نمی توان پنهان کرد . . .

دل تنگ ها...
دل تنگ ها را خوب می فهمند ...
حسرت به دل ها...
حال ما را خوب می فهمند !

با دلت ...
حسرت هم صحبتی‌ام هست ولی...
سنگ را با چه زبانی ...
به سخن وا دارم ...؟

بـــهار را ببین
چگونه از خود می تــکانَد برگ های فرسوده را
تو هم جوانه ای بزن
ســبز شـــو
بـهـار
ادامه ی لبخندهای تو خواهد بود…

سلامی به ارزش گرما در دل سرما
سلامی به ارزش نور در دل شب
سلامی به سکوت تنهایی
سلامی به قلب شکسته آدمها
سلامی به مهربانترین دوستان

بار دیگر "صبح" شد

بیدار شد این زندگی

ای تمام حس بودن های من

"صبحت بخیر" ... ❤️

از زندگى كردن دست نمى كشم...
فقط كمى دور مى شوم
فاصله ميگيرم؛
ازآدم هايى كه دل گيرم ميكنند...
از خاطراتى كه ناراحتم ميكنند...
از حسود ها...
از دل سنگ ها...
از بى معرفت ها...
از نامهربان ها...
از سياهى ها...
و بدون آنها با خيالى آسوده زندگى ميكنم!
از زندگى كردن دست نميكشم؛
فقط كمى "دور" مى شوم...

تنهایی آدم رو کم‌طاقت می‌کنه...
دلتنگی از یه آدمِ تنها، موجودی غمگین و بی‌منطق می‌سازه!
یه وقتایی بینِ این همه آدمِ غریبه و آشنا
به این محتاجیم که حضورِ کسی رو کنار خودمون حس کنیم...
کسی که شنونده‌ی بهانه‌‌های ریز و درشت‌مون باشه؛
یه نفر که بشنوه و لبخند بزنه
گوش کنه و به دل نگیره
شنونده باشه و سکوت کنه...
یه ‌نفر که تویِ اوجِ بی ‌منطقی‌مون، صبور‌ترین آدمِ دنیا باشه!
خیلی وقتا ما خودمون می‌دونیم حرفی که می‌زنیم منطقی نیست؛
اما یه نفر باید باشه تا تویِ چشمامون نگاه کنه
و برای چند لحظه حقی که نداریم رو بهمون بده...
کسی چه می‌دونه شاید ما اون لحظه فقط تشنه‌یِ توجهیم!
فقط کمی توجه...

دنیا جایِ بدی نبود،ما بد اقبال بودیم..!
در بدترین نقطه از جهان
و بدترین برهه از زمان؛متولد شدیم ...
ما تاوانِ گناهی را پس دادیم ؛
که در آن هیچ نقشی نداشتیم ...
ما فقط آمده بودیم بِکِشیم؛ما برایِ بُردن نیامده بودیم!
دیگران لذتش را بردند؛
و ما عذابش را کشیدیم ...
تا زبان به شکایت باز کردیم ؛
ما را از جهنم ترساندند ...
واقعا نمی فهمم ؛
بالاتر از اینهمه سیاهی
مگر رنگِ دیگری هم هست ؟!