مرغ بی تیمار

ای تمام ذکر من در روز و شب

ای همه هزیان من در سوز و تب

ای نهان بر پیکرم توجان شده

همچو بوی گل بگل پنهان شده

ای تمنای دل تنهای من

ای چراغ روشن شبهای من

جز تو کی دارم بجز تو گفتگو

ای بگوشم گوشواره آرزو

گرچه یاران غافلند از یاد من

از دل دیوانه ناشاد من

عشق تو گر در دلم باشد چه غم!

چونکه تا روز قیامت باتوام

خلق گویند گرو یار توست

مایه غم از چه در اشعار توست؟

گر دل او با دل تنگت یکیست

ناله های حسرتت پس چیست چیست؟

آه من دیوانه ام دیوانه ام

جز تو با خلق جهان بیگانه ام

دوستت دارم تو میخواهی مرا

باز میترسم نمیدانم چرا؟

وای اگر روزی فراموشم کنی

با غم هجران هم آغوشم کنی

وای اگر نامم بمیرد برلبت

یا فرو بنشیند این سوز تبت

آه میترسم شبی طوفان شود

ساحل امید من ویران شود

گرزدریا قطره ای هم کم شود

مرغ طوفان سینه اش پرغم شود

ای دلت دریای پاک و روشنم

مرغ بی تیمار این دریا منم