شعر انکار ایده

دلم تنگه برا قبلا
همون چاي و همون دود و
همون حرفاي تکراري
همون جنساي مرغوب و
دلم ناجيمو ميخوادش
همون ارام جانم رو
همون گرماي جسمش رو
همون حساي نابم رو
دلم همفکرمو ميخواد
نه اين احاد سر خوش رو
نه اين فکراي تو خالي
نه اين رذلاي سگ کش رو
تو روزي خود شب بودم
واسه جامعه سم بودم
نخواستم بهترين باشم
دلم ميخواست کم بودم
من اين قبلرو نشناختم
واسه اينه که مردودم
يه ديوونه شدم بي تو
تويي تنها تو معبودم
گل و کاشتم توي ذهنت
با اين امکان محدودم
يه وقت اگر کسي پرسيد
بکن انکار که من بودم