اگرمن دبیرریاضی بودم...

اگرمن دبیرریاضی بودم،ابتدابه دانش آموزانم منطق ریاضی رامی آموختم منطقی که می گوید همه مساله ها ومعادله ها فارغ از چندمجهولی بودنشان قابل حل شدن هستند فقط کافیست از ریاضی کمک بگیرید.به آنها می آموختم بارادیکال عشق ومحبت می توانیم افرادرا باهر توانی ازپای درآوریم.به آنها می آموختم  تابعی باشند قدرمطلق که هیچ گاه منفی نشوند ومانند شاخه هایشان همیشه به سوی اوج حرکت کنند.درحدوپیوستگی به آنها حدوحدود دوستی و پیوستگی رامی آموختم.به آنها می آموختم که هیچ گاه افراد را ازروی ظاهر تعیین علامت نکنند.به آنهااحتمال نیز یاد می دادم وبه آنهامی گفتم که دراحتمال ناممکن نداریم زیراباتلاش وخواستن هرناممکنی راممکن می سازید.به آنها می آموختم که انسانها مانند معادله های درجه2هستندمی توانند دوریشه داشته باشند ونفاق رادرپیش گیرند،می توانند ریشه مضاعف داشته باشندوصادق ویک رو باشندواصلا می توانند بی ریشه باشند.به آنها می آموختم که هیچ گاه اول نباشند بلکه مرکبی باشند که برهمه بخش پذیرباشندزیرامی دانم که اول بسیارخودخواه است وجزخود کس دیگری را نمی پسندد.به آنها می آموختم که حسادت،کینه و ناراستی رااززندگی خود منهاکنند وباعشق،مهربانی وصداقت آن راجمع کنند. حتمابه آنها آمارنیزیاد میدادم وبه آنها نصیحت میکردم که هیچگاه آماردیگران رانگیریدوبین دوستان وآشنایان پخش نکنید وقاعده ی آمار که حاسبوا انفسکم قبل ان تحاسبوا هست را به آنها گوشزد میکردم.به آنها می گفتم که هیچ گاه ازکسرواعشاراستفاده نکنند که من ازکارهای ناتمام بیزارم.درپایان به آنها می آموختم که هیچ گاه اصم نباشند زیر ریاضی هوای افرادساده وگویا را نیز دارد. نویسنده:محمدامین آل علی