قلب آدمی

چه ساده قلبمان را دو دستي چسبيده ايم… که مبادا کسي آنرا بدزدد و عاشقمان کند غافل از اينکه براي عاشق کردنمان ، عقلمان را ميد‌زدند…. و بعد ما ميمانيم و “قلبي” که انديشيدن بلد نيست!

چه ظریفانه است خلقت قلب آدمی که به تلنگری می شکند به لحنی می سوزد برای دلی می میرد به نگاهی جان می گیرد و به یادی می تپد