صبر کن سهراب …

قایقت جا دارد؟

من هم از همهمه ی روی زمین بیزارم

معلم به خط فاصله می گفت : خط تیره

خوب می دانست فاصله ها چه به روز آدم ها می اورند

به پرستو نباید دل بست زیرا که او نازک دل است

و می گریزد از ما مانند باد از سرما

و فراموش می کند تمام روزهای باهم بودن را

در سکوت دادگاه سرنوشت

عشق بر ما حکم سنگینی نوشت

گفته شد دل داده ها از هم جدا

وای بر این حکم و این قانون زشت

میان بندگانت هرچه دیدم هوس ها جانشین عاشقی بود

به دستان دروغین محبت گلی دیدم شبیه رازقی بود

کاش بودم تک درختی در میان قلب تو

تا وجودم میوه می داد از محبت های تو

هرگز منتظر فرداي خيالي نباش
سهمت را از شاديهاي زندگي همين امروز بگير

چقــدر باید بگذرد

چقــدر باید بگذرد
تا مـن در مـرور خـاطراتم
وقتی از کنار تــو رد میشوم،
تنـــم نلــرزد…
بغضــم نگیــرد…

نــــــــــــه
هوا سرد نیست
سرمای کلامت، دیوانه ام میکند
بی رحم !
شوق نگاهم را ندیدی؟
تمامه من به شوق دیدنت، پر میکشید
ولی …
همان نگاه بی تفاوتتــــــــ
برای زمین گیر شدنم کافی بـــــــــــــود

دلت که گرفت ، دیگر منت زمین را نکش

اگر هیچکس نیست ، خدا که هست . . .

راه آسمان باز است ،

پر بکش

او همیشه آغوشش باز است ،

نگفته تو را میخواند. ..