مانده از شب های دورادور،
بر مسیر خامُش جنگل،
سنگچینی، از اجاقی خُرد،
اندرو خاکسترِ سَردی.
همچنان کاندر غبار اندودۀ اندیشه‌های من ملال‌انگیز،
طرح تصویری، در آن هر چیز،
داستانی حاصلش دردی.
روز شیرینم که با من آتشی داشت،
نقش ناهمرنگ گردیده،
سرد گشته، سنگ گردیده،
با دم پاییز عمر من، کنایت از بهار روی زردی.
همچنان که مانده از شب‌های دورادور،
برمسیر خامُش جنگل،
سنگچینی از اجاقی خُرد،
اندرو خاکستر سردی.

...........................

8 آذر 99

❤تو❤
در من جاری شده ای. خودت می دانی؟
حتما می دانی...

به وقت زیباترین روزهای زندگیم
27 آبان 99

قدر این روزا رو میدونم....

پاییز 99

لذتی بالاتر از این نیست
کسی را بیابی
که جهان را مثل تو ببیند؛
این گونه می فهمیم
که دیوانه نبوده ایم...

غیبت به هنگامی که حضورت لازم است،
گناهی نابخشودنی محسوب می شود!

اگر هنوز من آواز آخرین توام
بخوان مرا و مخوان جز مرا
که می میرم...
برای من که چنینم، تو جانِ متصلی
مرا ز خود مکن ای جان جدا
که می میرم...

حسین منزوی

چشمی به تخت و بَخت ندارم
مرا بس است
یک صندلی برای نشستن کنار تو...❤

حسین منزوی

می دانم اگر قضاوت نادرستی در مورد کسی بکنم دنیا تمام تلاشش را می کند تا مرا در شرایط او قرار دهد،
تا به من ثابت کند در تاریکی همه ی ما شبیه یکدیگریم!

داستایوفسکی

و شب اعترافی ست
طولانی...

شاملو