فقدان.‌..
9 خرداد 1400

درد ناتماااااام
اتفاق همیشگی
خدایا کی تموم میشه؟

نیمه شب 29 اردیبهشت 1400

"باران"
نمکی ست که روی جای خالی ات میریزد...
عجیب می سوزاند!

علی قاضی نظام

سقوط لحظه به لحظه انسانیت.....

بیست و ششم اردیبهشت 1400

باورپذیری برای هرکس بستگی دارد به جایی که او ایستاده است.
یعنی چیزی که برای کسی واقعیت ساده ای است،
ممکن است برای دیگری رویایی دست نیافتنی باشد...

مصطفی مستور

کنارم گذاشتی که تلخم کنی
شرابی شدم ناب حسرت بکش....

صبرم شده لبریز...
کجاااایی؟

آدم از برهنه شدن خجالت می کشد.
از اینکه جلوی آدمهای کوچه و خیابان برهنه باشد.
ممکن است پیش کسی بتوانی برهنه شوی. او می تواند به تو امنیت بدهد.
آرام باشی و خودت باشی، بی پوشش و بی نقاب
اما گاهی حتی در خلوت خود، پیش خودت هم نمی توانی بعضی افکارت را برهنه کنی.
فکرهای تاریک و موذی، عقده ها، زخم ها.
من می ترسم به آن ها فکر کنم. باید پوشیده بمانند. خجالت دارد.

این هم یک تعریف برای خوشبختی است:
کسی را داشته باشی که اجازه دهد تاریک ترین فکرهایت را برایش برهنه کنی، بیان کنی، و او همچنان بمااااااااند....

نباید می ماندیم، معین دهاز

خانه ام ابریست
اما در خیال روزهای روشنم..........

نیما یوشیج

تا چه مایه، اندوهناک و دشوار
می تواند باشد عالم
وقتی تو، هیچ بهانه ای
برای حضور در آن نداشته باشی...

محمود دولت آبادی