هیچکس..

هیچکس خودش را در هیچ رابطه ای
مقصر نمیداند...
همه ی ما آنقدر غرور داریم،
که همیشه حق را به جانب خودمان میدانیم
از نظر خودمان فرشتگانی هستیم،
که داشتیم زندگیمان را میکردم
که یک نفر آمد و ما را با خاک یکسان کرد
و رفت...
دخل شعر ها
داخل متن ها
میگردیم دنبال جمله ای که طرف مقابل را بکوبد و ما را مظلوم ترین آدم دنیا نشان دهد
گاهی یادمان میرود آدمی که حالا میخواهیم
سر به تنش نباشد...
تا دیروز رویای روز و شبمون بوده...
کمی انصاف شاید...