یه بارم به یکی گفتم "خیلی دون مایه ای"
حضرت فردوسی شبش اومد تو خوابم لپمو کشید گفت عمو حالا اینجورم مودب نباش بچه خوشگل

زندگی
تعداد نفسهایی که می کشی نیست...

زندگی
لحظه هاییه که نفس، تو سینه ات حبس میشه!

‏هروقت احساس کردی خیلی تنهایی به اون لیوان تو گونی برنج فکر کن

*محبوب همه باش*،"معشوق یکی"
"مهرت" را به همه هدیه کن،
"عشقت" را به یکی...
آنقدر "محکم و مقتدر"
باش که با این "محبت ها"
و "بی مهری ها زمین گیر نشوی".

صنما با غم عشق تو چه تدبیر کنم
تا به کی در غم تو ناله شبگیر کنم

زندگی تو ایران شده مثل هانگرگیم، یه مرحله برای زنده موندن رو که رد می‌کنی مرحله بعد سخت‌تر میشه!

هرچه قدر وقت بذاری تا دیگران رو خراب کنی
همون قدر وقت کم میاری تا خودتو بسازی