يا حسين

حاجیان جمعند دور هم به صحرای منا 

حاجی ما در بیابان در مسیر کربلاست 

حاجیان کردند دل را خوش به ذبح گوسفند 

حاجی ما ذبح طفلش پیش پیکان بلاست 

حاجیان سر می‌تراشند از پی تقصیرشان 

حاجی ما هم چهل منزل سرش برنیزه‌هاست 

حاجیان دست دعاشان بر سما گردد بلند 

حاجی ما از بدن دست علمدارش جداست 

حاجیان را هست یک قربانی آن هم گوسفند 

حاجی ما هم ذبیحش جمله تقدیم خداست 

حاجیان را از هجوم زائرین بر تن فشار 

حاجی ما سینه‌اش از سم اسبان توتیاست