برزخ من

سلام دوستان دوباره منم شاید یادتون نباشه همونیم که درباره ی عرفان و کتاب های باستانی تحقیق می کردم

دلم اینقدر گرفته که دیگه نمیدونم باید چیکار کنم

شاید این نوشته کمی خالی ترم کنه شاید حالمو بهتر کنه شاید ...

بعد از اینکه در این چند ماهه به طور فشرده 127 کتاب عرفانی و علوم غریبه رو خوندم و چیزهایی دیدم به پوچی ای رسیدم که غیر قابل توصیف هست

دیگه هیچ انگیزه ای ندارم

شبا میرم بیرون به آسمون خیره میشم و یه حسی بهم میگه تو به اینجا تعلق نداری انگار که اینجا خونه ی اصلی من نیست انگار که به جایی فراتر تعلق دارم حس می کنم قبلا زندگی کردم چیزهایی رو از بچگی میدونستم که نباید میدونستم

و شروع می کنم به گریه کردن وقتی که مردم این دنیا رو می بینم واقعا تاسف می خورم که چه مطالبی رو نمیدونن و با چه خرافاتی دارن زندگی می کنن

از انسان های ظالم و دورو و حسود گریم می گیره واقعا دلم می خواد کمکشون کنم ولی چه کنم که یک نفر کار خاصی نمیتونه بکنه

به طور کل هیچ چیز خوبی نمی بینم واقعا دلم می خواد بمیرم نمی خوام اینجا زندگی کنم این زندگی برام هیچ ارزشی نداره دیگه نمیدونم تاحالا تجربه کردین یا نه

خسته شدم خسته...

نوشته تموم شد حالم یکم بهتره واقعا خوبه که این سایت هست وگرنه نمیدونم این حرفارو باید به کی میزدم.

شرمنده وقتتونا گرفتم امیدوارم زندگی ای سرشار از امید و عشق داشته باشین البته اگه وجود داشته باشه.