رد پای خاطرات بهار

چقدرجالبه از اولین کاربرای همخونه بودم قبلش یه سایت بود بنام همسخن اونجا با بچه ها فعالیت میکردیم چقدر روزهای خوب و بی دغدغه ای بود تمام طول شب رو توی چت روم همسخن و همخونه با بچه های سایت به اذیت و مسخره بازی میگذروندیم انگار خودمون رو وقف اینجا کرده بودیم...بعدش دیگه رفتم سراغ زندگیم یادم نیست چند ساله فعالیت نداشتم و فقط چند باری سر زدم و رفتم رد پای محوی از خودم و دوستانم در این سایت میبینم که مرور خاطرات کودکانه هست الان بدم نمیاد گاهی بیام و بلاگ بزنم از دست نوشته های خودم ...همیشه قرار نیست این سایت ها فقط برای دوست یابی باشه گاهی چقدر خوبه که محل امنی بسازیم برای لحظه های خیلی خیلی تنهاییمون و برای شخصی ترین احساساتی که نمیشه هیچ وقت فریادشون زد ...