دیگٍٍہ⇩

حِسٍّـًـٍٍـًّـٍـّّـٍٍہ

هٍٍــٍـٍـٍٍـٍـیـچےًً

نٍـٍـٍـٍٍـٍـٍـٍـٍـٍٍے↻

ٍٍ ✖️حٺـِِـِــِِـے

ٍٍ نَــفًٍــــِـٍِ‌ـ↯ـٍـٍِـِـٍٍس

ڪٍٍشیــِـــِـٍـِِـِِــِدًَڹツ

همیشه‌ی من، هرگز بود
غروب، پلی است از رویا به تاریکی
تاریکی
نگاه توست زیر پلک‌های افتاده

همیشه‌ی من، هرگز بود
غروب، ظهر توست

منظومه‌هاست، پنجره‌های اتاق
و آسمانی از شیشه می‌آید
بر دست‌های چهار درخت لخت

شگفتا که سایه می‌گذرد
بی‌آفتاب از این رهگذر
از همیشه من.

سلام