بلاگ كاربران

  • عنوان خبر :

    شعر : شماره116

  • تعداد نظرات : 2
  • ارسال شده در : ۱۳۹۸/۱۰/۰۵
  • نمايش ها : 233

گورستانِ خاموش

خانه ام ،

بدون زن

____________

***یا***

____________

خاموش

مانند گورستان

خانه ام ،

بدون زن

___________

ابوالقاسم کریمی - فرزندزمین

چهارشنبه - ۴ دی ۱۳۹۸

تهران - ورامین

ساعت:01:24

به اشتراک بگذارید : google-reader yahoo Telegram
نظرات دیوار ها


seldaaa
ارسال پاسخ

همون مجردی رو بچسب حالشو ببر استاد
بیخیال خونه، گورستان ، عیال و بچه

ramoel
ارسال پاسخ

واقعا ی چیزیت میشه ها .الان این شعر بود .شک ندارم ی چیزی میزنی این حد از اعتماد بنفس نمیشه همینطوری خالی. جان من دوربین مخفی نیست؟؟؟؟؟؟؟؟؟ موندم تو کارت . کل ادبیات و یک تنه به گند کشیدی . همون عاشق طبیعت و حیوانات باشی کافیه والا انتظار دیگه ای ازت نمیره. هر روز میام چیزی بگم بهت دلم نمیاد. شعراتو به یکی که دستی تو کار شعر داره نشون بده بگو نظرشو بده . خو ادم خوب نیستی اینکاره .بعدشم مگه رستورانه منو میدی؟؟؟؟؟ شعرتو میگی بعد سر وتهشو عوض میکنی این یا اون هر کدوم دوس داشتین بردارین؟ نکن بابا عکس گربه و سگ بزار بگو اینارو دوس دارم منم میام لایکت میکنم .روح تمام شعرا رو تو قبر نلرزون. جالبه ی مدت فرمایش میگردی حافظ و سعدی و مولانا رو بت نکنیم .الان اگر این بزرگوارا زنده بودن این شعر مبارک شمارو میدیدن میدونی چی بهشون میگذشت . گورستان خاموش خانه ام بدون زن ؟؟؟؟؟؟ خب زن بگیر. جمله نبود اسمشو گذاشتی شعر. فعلش کو؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟ مدرک تحصیلیت چیه؟؟؟؟؟؟ خداییش داری مارو امتحان میکنی؟؟؟؟؟؟؟؟؟ نمیفهممت