بلاگ كاربران
بنام آنکه یگانه و یکتاست
خداوند جهان را چون آفریده است به مهر آفرینش آفریده است
به عهد خردسالی ناز پرور ترا گهواره جنبان بود مادر
طنین عمر چون بگذشت از بیست نشاید من ترا چون کودکان زیست
چراغ سی گهی افروخته باشی که در دانش بسی آموخته باشی
بهار عمر باشد تا چهل سال مبادا بی خبر باشی ز احوال
رسد چون نوبت عمرت به پنجاه تو را فرزندگان باشند چون ماه
به شصت آید چون شمارت ببالد نوجوانی در کنارت
رسد نوبت عمرت ز هفتاد شود جوانی پاک بر باد
به هشتادت بود آغاز سستی زمان سستی و نا تندرستی
نود باشد یکی افتاده پیر که آموزنده از تو رای و تدبیر
پس از صد سال رفتن پیش آید سفر را سرد دور اندیش آید
بسلامتی آنان که کوله باری از خوبیها با خود میبرند
نخستین نظر را ایجاد نمایید !