دلنوشته

ما آدم‌ها شباهت عجیبی به آینه‌ها داریم 

گاهی استعداد زیادی در بزرگنمایی داریم و گاهی خیلی چیزها را کوچکتر از اندازه واقعی‌شان نشان می‌دهیم 

مثلا بعضی وقت‌ها از یک آدم معمولی معشوقه میسازیم، بی دلیل بزرگش می‌کنیم و پزش را به عالم و آدم می‌دهیم 

گاهی یک حضور را چنان در زندگیمان پررنگ جلوه می‌دهیم که حواسمان به دیگر بودن‌های اطرافمان نیست…

و برعکس گاهی به بعضی‌ها کمتر از ارزش واقعی شان اهمیت می‌دهیم،  خیلی دوست داشتن های ناب کنارمان هست و کمتر از آنچه که باید قدرشان را می‌دانیم..!

ما شبیه آینه ها هستیم 

گاهی محدب و گاهی معقر …

فقط عده محدودی می‌توانند همه چیز را، همه کس را، تمام اتفاقها و تمام فاصله‌ها را به اندازه واقعی‌شان درک کنند و 

بازتاب دهند…

آدم هایی با دلهایی صاف و صیقل خورده!