سلاااام

گفتم
به هیچ کس
دل خود را نمی دهم!
اما دلم
برای همان هیچ کس
گرفت …

درود بر شما
خوشحال میشم بیاین اینجا

http://www.hamkhone.ir/member/2924/blog/view/311744/-250--%D9%80%D9%80%D8%B3%D9%80%D9%80%D9%80%DB%8C%D9%80%D9%80%D9%80%D8%B2%D8%AF%D9%87%D9%80%D9%80%D9%80%D9%80

خــــــدایـــــــــا

هــــنــوزمـــــ پـــاکـــتــــریــن قــلــــبـــهــا تــــوســـیـــــیـــنـــه عــــصـــــبــی

تــــریــــن بــــنـــــدهــــــــات مـــــیـــــتــــپــه

داداغیرت..................

دوست خوب غم رو از بین نمیبره !
اما کمک میکنه محکم سرپا باشیم .
درست مثل چتر خوب که …
بارون رو متوقف نمیکنه ،
اما به ما کمک میکنه …
راحت زیر بارون قدم بزنیم … !

رفاقت رو از دست فروش بازار نخریدم بلکه تو کوچه های خاکی محلمون یاد گرفتم
پس خوب می دونم برای کدوم رفیق زمین بخورم که از زمین خوردنم شاد نشه
بلکه دست خاکیم رو بگیره و منو از زمین بلند کنه…

سلام خوبی

سال‌هاست روی همان جادّه‌ای قدم می‌زنیم که یک افق برای آن وجود دارد. نه خوشبختیم نه بدبخت. از عادت‌های زندگی پیروی می‌کنیم: کار کردن، خوردن، مترو سوار شدن، سینما رفتن، خوابیدن، پول شمردن و ناگهان زنجیرة حرکات روزانه پاره می‌شود. روح در خلأ پریشان می‌ماند. جسم تعادل خود را از دست می‌دهد. انسان گرفتار آمده در ترس، از خود پرسش‌های سهمگینی می‌کند «چرا؟ زندگی به چه دردی می‌خورد؟ چه باید بکنم؟».
همه ما برده ایم...

تو چه می‌دانی آدَمی که به یک نقطه خیره مانده و به موسیقیِ دلخواهش گوش می‌دهد...
در آن نقطه‌ی کوچک که به آن خیره شده، چه چیزهایی می‌بیند...
چه چیزهایی می‌شِنود، و چه چیزهایی احساس می‌کند.