گفتا تو از کجایی...
کِآشفته می‌نما‌یی...
گفتم منم غریبی...
از شهرِ آشنایی...

خواجوی_کرمانی

++5

صدایم را بُرید از بُن گلویم را گرفت از من
زبان سرخ و سبز گفتگویم را گرفت از من

نفهمیدم ڪجاے غیرتم لنگید و لغزیدم
ڪه با بے آبرویے آبرویم را گرفت از من

نشستم تا ڪه بشناسم خودم را در حضور خود
رسید آیینه هاے روبرویم را گرفت از من

من از ماهیتم خالے شدم مثل گل سرخی
ڪه باد هرزه گردے عطر و بویم را گرفت از من

حقیقت بود مےگفتند دنیا جاے شادے نیست
همین دنیاے غمگین رنگ و رویم را گرفت از من

نشستم با خودم با زندگے با عشق باریدم
شبے ڪه مرگ آمد آرزویم را گرفت از من

سیامڪ_ڪیهانے

++5

آرزو می‌کنم
‎کتاب‌ های خوب بخوانی
‎آهنگ‌ های خوب گوش کنی
‎عطرهای خوب ببویی
‎با آدم‌ های خوب حرف بزنی
‎و فراموش نکنی
‎که هیچ وقت دیر نیست
‎بودن چیزی که دوست داری باشی

درصد کمی از انسانها نود سال زندگی می کنند
مابقی یک سال را نود بار تکرار می کنند

‏‌
انگار حال هیچکس خوب نیست. لااقل کسانی را که ما می‌شناسیم و می‌بینیم. همه ایرانی‌ها. همه منتظرند و از انتظار خسته شده‌اند. مثل آدم‌هایی هستیم که بیرون قفس ایستاده‌ایم. یک قفس عظیم. احساس لش بودن، بیکاره و بیهوده بودن و بیهودگی با پولاد بازو پنجه انداختن و ندا بر می‌دارد که:
‏آگاهی به همین بزدلی، به همین پناه به ساحل امن، کنج سلامت، آگاهی به همین حقیقت است که حالم را بد می‌کند. در ته دل من موش ترسویی لنگر انداخته، که متاسفانه بی شرف نیست وگرنه راحتم می‌گذاشت ...

شاهرخ_مسکوب
روزها در راه

++5

«تو فقط یک بار زندگى می‌کنى»
جمله اشتباهیه!
تو هرروز زندگى می‌کنى. تو فقط یک بار می‌میرى.

انتظار چه را می‌کشیم که می‌گذاریم این‌سان ناامیدی بر چهره‌مان چین و چروک بیندازد؟

پایان رابطه
گراهام_گرین

+++5

+5