باید

آری باید...

باید نوشت برای یک دوست!!!

مینویسم

با جان و دل این بار خواهم نوشت که
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ببخشین تولو خدا از یادم رفت چی باید بنویسم

بازم ببخشین

همون ایام به کام

برای یادگیری از هم به «هم اندیشی » نیازه

پس همراهی نیازه

حضور تک تکتون خلاصه نیازه

مخلصم

http://www.hamkhone.ir/member/63664/blog/view/288558/

یه وقتایی لازمه یکی کنارت باشه . . .

کاری نکنه‌ و حرفی نزنه ها !

فقط باشه . . .

با کسی باش که…
وقتایی که دلت گرفته…
حوصله نداری…
ناراحتی…
حس میکنی یه دنیا غم داری…
بلد باشه شادت کنه!
راه قلبتو بلد باشه!
تنهات نذاره!

وقتی به کسی بطور کامل و بدون هیچ شک و تردیدی اعتماد می کنید، در نهایت دو نتیجه کلی خواهید داشت:

شخصی برای زندگی
یا
درسی برای زندگی

هنگامی که کسی آگاهانه تو را نمی فهمد
خودت را برای توجیه خسته نکن . . .

http://www.hamkhone.ir/member/112256/blog/view/288512--/

دنیای مجازی!!!

وقتی وقت میذاری تا در مورد موضوعی مطلبی بنویسی

بهتره که دوربین ذهنتو، پیرامون اون موضوع، ۳۶۰ درجه بچرخونی و از زوایای مختلفی

بهش نیگا کنی

بری بالا حتی بالاتر و از آسمون بهش زوم کنی و فیلم برداری کنی

بری پایین و بری از چپ و راست و خلاصه یه دور کامل بواسطه کتب و مقالات و تفکرات خودت

بزنی و بعدش بنویسی!!!

یه مدتی میگفتن که بودن در نت اعتیاده ولی الان این نوع نگاه رو بهتره عوض کنیم

و دنیای مصنوعی، مجازی و غیرواقعی رو و ابزارهای وصل شدن(گوشی، تبلت و غیره) به این دنیا رو

یک اندام جدید از بدن بدونیم!!!

سوال:

آیا چشم های ما که روزانه کلی ماده رو میبینه و رصد میکنه، این دیدن ها و نگریستن هارو

میشه اعتیاد بنامیم؟؟؟!

آیا گوش های ما که روزانه این همه صدارو میشنوه، این شنیدن ها اعتیاد محسوب میشه؟!

مسلما خیر

پس به دنیای مجازی و به ابزارهای وصل شدن بهش رو نباید به دیده ی اعتیاد بنگریم بلکه دیگه باس

بقبولیم که این هم عضوی از اعضای بدن ما در عصر حاضر شده!!!

گوشی تلفن من یا شما به عنوان یک اندام جدید، گاهی برامون نقش گوش رو ایفا میکنه و گهگاهی

جایگاه چشم رو و گاها قسمت عواطف مغز رو و ... و در برخی وختا نقش هم گوش و هم چشم

و هم ذهن و ... رو برامون بازی میکنه!!!

ما به کمک این اندام جدیدمون به دنیا نیگا میکنیم، از دنیا صداهاشو میشنویم، در دنیا به فکر فرو

میریم و میخندیم و مینویسیم و ...!!!

و شاید این عضو جدید بعضی وقتا کار خیلی از اعضارو به تنهایی برامون انجام میده!!!

پس بودنمون در این دنیای مجازی رو محکوم نکنیم و خودمونو موعظه نکنیم و

نگیم:چون من وقتمو اینجا صرف میکنم پس من بی لیاقتم یا بیهوده ام یا از این نوع نگاهها!!!

ما باید قدر این نعمت عضو جدید رو بدونیم و شاکر باشیم اما فقط یک مساله مهم رو باید مد نظر بگیریم

اونم اینکه این عضو باید در خدمت من باشه و تابع من، مثلا ما کنترل دستمون رو در دست میگیریم

و نمیذاریم به یک قابلمه داغ بچسبه!!!

اینجا هم باید مراقب این انداممون باشیم

و تنها کاری که لازمه اینه که:

تمرکز رو حفظ کنیم!!!

اگه پشت کنکوری هستیم پس به کنکور تمرکز کنیم

اگه ورزشکاریم اگه نویسنده ایم اگه تاجریم اگه هر چی هستیم به اون مورد باید تمرکز کنیم

یکی از معایب این عضو جدید بدنمون اینه که دشمن تمرکزه!!!

اگه ما تمرکز داشته باشیم این عضو یکی از بهترین عضوهای بدن ما هست!!!

شاد و شنگول و منگول باشین