+5

یه‌جایی شاملو میگه:

«من در بی‌حوصلگی‌هایم
با تو زندگی‌ها کرده‌ام»

و چه شبایی که تو زندگیمون
حوصله هیچ‌ بنی‌بشری رو نداشتیم
ولی وسطِ همون بی‌حوصلگی
غرقِ فکر و خیالِ یه‌آدم‌ بودیم !

یه دیالوگی بود که میگفت: «‌چه⁩ ‌شکستی⁩ ‌بزرگتر⁩‌ از⁩‌ اینکه ‌بعد⁩ ‌از⁩ گذروندنِ این همه وقت پای یه‌ نفر، بفهمی چقدر باهات غریبه‌ست»
و چه آدمایی که تو خیالِ خودمون باهاشون زندگی می‌کردیم، ولی واسشون هیچی نبودیم، جز یه آدمِ معمولی...

یک شب هوای گریه
یک شب هوای فریاد
امشب دلم،هوای تو کرده است....

کاش آدم میتونست خودشو برداره بغل کنه
سرشو بذاره روی شونه خودش و بلند بلند گریه کنه
برای تموم چیزایی که گذرونده..

با نگاهت ‌دلِ آرام ...؟
به هم می ریزد ...!
مثل نبضی شده ای ....
در دلِ این زندگی ام .....

‌
در من دختری مرده است
که کسی به او شاخه گلی نداد
او را در آغوش نگرفت
او را درک نکرد
در من دختری خاک شده است....

‌
برای تمام دوستت دارم‌هایی که دیگر
گفته نمی‌شود
برای تمام نامه‌هایی که دیگر نوشته نمیشود
برای تمام قرارهایی که دیگر گذاشته نمی‌شود
برای تمام قدم‌هایی که دیگر زده نمی‌شود
برای تمام قول‌هایی که دیگر عمل نمی‌شود
برای تمام دلبری‌هایی که دیگر گفته نمی‌شود
مینویسم: «عشق میتوانست زیباتر از این‌ها باشد...»

بحث نوبتی بودن زنگ زدن، پی ام دادن یا معذرت خواهی و ... نیست، ولی وقتی ده بار سمت کسی قدم برمی داری ولی می بینی اون دقیقا تو همون نقطه قبل وایساده و تکون نخورده، دیگه نه تنها انگیزه نداری، بلکه هزار قدمم عقب تر می ری.