نقشه ات یادت نرود...

 در کوله ی سفرت نقشه ی راهت را هم بگذار

نکند یک وقتی راه را فراموش کنی و برگردی اینجا

مواظب خودت باش

راه خیس است

 این خط را میبینی

همانجا

از لابه لای این خرده شیشه های قرمز که بگذری

همان خط ابی را که بگیری

یکراست تورا بالا میبرد

ان بالا که برسی هوا تاریک شده

گاه گاهی انجاها راه کمی تنگ میشود کمی میگیرد

انگار که میخواهد نگذارد تو بروی

نمیداند تو مصمم تر از این حرف ها هستی....

در نقشه خطوط بسیاری هست میبینی؟

اینها فرعی هایی است که

بعد از ان اتوبان باید  از انها بگذری

 یکی را که از همه خیستر است انتخاب کن

به ان گودی شفاف که رسیدی

 کمی منتظر بمان

رفتنت از تمام وجودم گذشت

از قلب شکسته ام گذشتی

 از بغض های شبانه ام گذشتی

از چین های صورتم که حاصل

عمر به پای تو نشسته ام است هم گذشتی

از اشک هایم گذشتی

 اگر از گودی چشمانم نیز بگذری

باور خواهم کرد که دیگر باز نخواهی گشت

پس نقشه ات یادت نرود ای رفته از چشمانم........