زیر هر آوار...یک چمدان آرزوست

چه تعبیرات زیبایی ، واقعا حزن و اندوه هموطنانمان بسیار برایم ملال آور و جانکاه است کافیست تا فقط یک لحظه فقط یک لحظه خودمان را جای این عزیزان بگذاریم تا ببینیم چه عذاب وصف ناپذیری را بدوش میکشند آنهایی که دیگر بی پدر و مادر و خواهر و برادر شده اند و دیگر کسی را ندارند باید چه کنند؟؟؟
نمیدانم!!! عقل کوچکم برای این سوال ثقیل پاسخی ندارد!!! حتی تصورش برایم بسی هولناک و عذاب آور، فقط از خدای مهربانی ها میخواهم به آنها صبری جزیل داده و مردم عزیز مهینم به هر طریقی که می توانند به یاریشان بشتابند باشد که تنها کمی از آلام آنها بکاهد. آمین

گریه کردم برای زنی که خاله خطابش می کردم واکنون زیر خروارها خاک است

اگه چمدانی تو این اوارها سالم مونده باشه ..........حتما ...................لایک