بلاگ كاربران
از هنگامي که خداوند مشغول خلق زن بود، شش روز مي‌گذشت.
فرشته‌اي ظاهر شد و گفت: "چرا اين همه وقت صرف اين يکي
مي‌فرماييد؟"
خداوند پاسخ داد:
"دستور کار او را ديده‌اي؟
بايد دويست قطعه متحرک داشته باشد، که همگي قابل جايگزيني
باشند.
بايد بتواند با خوردن قهوه تلخ بدون شکر و غذاي شب مانده کار کند.
دامني داشته باشد که همزمان دو بچه را در خودش جا دهد و وقتي از
جايش بلند شد ناپديد شود.
بوسه‌اي داشته باشد که بتواند همه دردها را، از زانوي خراشيده
گرفته تا قلب شکسته، درمان کند."
فرشته سعي کرد جلوي خدا را بگيرد.
"اين همه کار براي يک روز خيلي زياد است. باشد فردا تمامش
بفرماييد."
خداوند گفت :
"نمي شود!!
چيزي نمانده تا کار خلق اين مخلوقي را که اين همه به من نزديک
است، تمام کنم.
از اين پس مي تواند هنگام بيماري، خودش را درمان کند،
يک خانواده را با يک قرص نان سير کند و يک بچه پنج سال را
وادار
کند دوش بگيرد."
فرشته نزديک شد و به زن دست زد.
"اما اي خداوند، او را خيلي نرم آفريدي."
"بله نرم است، اما او را سخت هم آفريده‌ام.
تصورش را هم نمي‌تواني بکني که تا چه حد مي‌تواند تحمل کند و
زحمت بکشد."
فرشته پرسيد :
"فکر هم مي‌تواند بکند؟"
خداوند پاسخ داد :
"نه تنها فکر مي‌کند، بلکه قوه استدلال و مذاکره هم دارد."
آن گاه فرشته متوجه چيزي شد و به گونه زن دست زد.
فرشته پرسيد :
"اشک ديگر براي چيست؟"
خداوند گفت:
"اشک وسيله‌اي است براي ابراز شادي، اندوه، درد، نا‌اميدي،
تنهايي و غرورش."
فرشته متاثر شد:
"شما فکر همه چيز را کرده‌ايد، چون زن‌ها واقعا حيرت انگيزند."
زن‌ها قدرتي دارند که مردان را متحير مي‌کنند.
همواره بچه‌ها را به دندان مي‌کشند.
سختي‌ها را بهتر تحمل مي‌کنند.
بار زندگي را به دوش مي‌کشند،
ولي شادي، عشق و لذت به فضاي خانه مي‌پراکنند.
وقتي خوشحالند گريه مي‌کنند.
براي آنچه باور دارند مي‌جنگند.
آنها مي‌رانند، مي‌پرند، راه مي‌روند، مي‌دوند که نشانتان بدهند چه قدر
برايشان مهم هستيد.
قلب زن است که جهان را به چرخش در مي‌آورد
زن‌ها در هر اندازه و رنگ و شکلي موجودند و مي‌دانند که بغل کردن
و بوسيدن مي‌تواند هر دل
شکسته‌اي را التيام بخشد.
کار زن‌ها بيش از بچه به دنيا آوردن است،
آنها شادي و اميد به ارمغان مي‌آورند. آنها شفقت و فکر نو مي‌بخشند
زن‌ها چيزهاي زيادي براي گفتن و براي بخشيدن دارند.
خداوند گفت: "اين مخلوق عظيم فقط يک عيب دارد!"
فرشته پرسيد: "چه عيبي؟"
خداوند گفت:
"قدر خودش را نمي داند . . ."
نخستین نظر را ایجاد نمایید !