+5

آتش باشي
براي تو هيزم مي‌شوم
دريا بروي
پارو
تو هميشه درست پنداشته‌اي
دل من
شبيه تكه سنگي است
كه مي‌خواهم
تو با همه خستگي‌هايت
يك لحظه
به من تكيه كني

«شمس لنگرودي

خدایا آمدن و رفتن همگان و دوستی و دشمنی شان بسته به چیزی است

این تویی که به هیچ چیز ، بر این ناچیز ، رحمت می آوری و مهر می گستری

تو بمان که از همگان ماندگاتری . . .

تلخ است

همه فکر کنند سرت شلوغ است

و تنها خودت بدانی چقدر تنهایی...

ﭼــﻪ ﺣﻘﻴــﺮ ﻭ ﻛﻮﭼﮏ ﺍﺳــﺖ ﺁﻥ ﮐﺴــﯽ ﻛــﻪ ﺑــﻪ ﺧﻮﺩ ﻣﻐــﺮﻭﺭ
ﺍﺳﺖ !!!... ﭼــﺮﺍ ﻛـــﻪ ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧــﺪ ﺑﻌــﺪ ﺍﺯ ﺑــﺎﺯﯼ ﺷﻄﺮﻧــﺞ،
ﺷــــﺎﻩ ﻭ ﺳـﺮﺑــﺎﺯ ﻫـﻤــﻪ ﺩﺭ ﻳﮏ ﺟﻌﺒــﻪ ﻗــــﺮﺍﺭ ﻣﯽ
ﮔﻴﺮﻧـــﺪ...

گوته: دوست مثل کوه می مونه. وقتی نزدیکشی نمی بینیش اما وقتی ازش دور میشی تازه میبینی چقدر بزرگه!

دختره 12 ساله خونشون خالی میشه پارتی میگیره

بعد من با سی سال سن اعتراف میکنم هنوز خونمون خالی میشه همه چراغها را روشن میکنم صدا

تلویزیون هم زیاد میکنم که یه وقت لولو نخورتم.

چاره ای نیست
این روزها طرح روی جلد آدمهاست که پرفروششان میکند نه متنشان!

حکایت عجیبی ست رفتار ما آدمها...! خدا می بیند وفاش نمی کند. مردم نمی بینند وفریاد می زنند...!!(

به جای دسته گلی که فردا بر سر قبرم می گذاری امروز با شاخه گلی کوچک یادم کن

به جای سیل اشکی که فردا بر مزارم نثار میکنی امروز با تبسمی شادم کن

به جای متنهای تسلیت گونه که فردا در روزنامه ها مینویسی امروز با پیامی کوچک خوشحالم کن

من امروز به تو احتیاج دارم نه فردا