هر وقت گریه می کنم
سبک می شوم؛
عجب وزنی دارد
همین چند قطره اشک …!

پرنده ای نفرین شده ام
سهم من
تنها
پریدن
در بازی کلاغ پر است…

وقتی همه رو شبیه اون میبینی
یعنی ” عـــاشقـــــــــــی ”
وقتی اونو شبیه همه میبینی
یعنی ” تنهــــایـــــــــی “

در تلاطم آغــــــــوش ات
احمقانه است شناگـر ماهـــری بودن !
در تـــو تنها غـــرق باید شــد …

عکســـــت را نگــــاه می کنــــم
آخ کــــه ایــــن عکـــس پیـــر نمی شـــود
امــــــا ، پیـــــــرم می کنــــد
صاحب این عکس با نبودنش

از شیخ بهایی پرسیدند :
خیلے سخت مے گذرد، چـه باید کرد ؟
شیخ مے فرماید :
خودت که مےگویی، سخت مےگذرد، سخت کــه نمےماند !
پس خـــدا را شکــر، کــه مےگذرد و نمےماند !

همیشه دلتنگی به خاطر نبودن کسی نیست
گاهی بخاطر بودن کسی ست که حواسش به تو نیست
رفیق حواست به ما هست؟؟؟

دل به هـــر کـــس مسپار !!! گــــرچه ، عاشــــق باشد حکم دلداری ، فقط عشق که نیست … او بجــــز عشــق باید لایق عمق نگاهت باشد و کمی هم بیــــــمار تا نگاه تو تسکین بدهد روحش را … دل به هـــــر کــــس مســـــپار …!!!

به چه می خندی تو ؟
به مفهوم غم انگیز جــــدایی به چه چیز ؟
به شکست دل من یا که به پیروزی خویش؟
به نگاهـــم که چه مستانه تو را باور کرد ؟
یا به افسونگری چشمانت که مرا سوخت و خاکستر کرد؟
به چه می خندی تو ؟
به دل ساده ی من می خندی؟
که دگر تا به ابد در فکر خود نیست!!!
آری خنده دار است.
بخـــند!!! بخــــند!!!!

گفتی: غزل بگو! چه بگویم؟ مجال کو؟
شیرین من، برای غزل شور و حال کو؟
پرپر می‌زند دلم به هوای غزل،
ولی گیریم هوای پر زدنم هست، بال کو؟
گیریم به فال نیک بگیرم بهار را
چشم و دلی برای تماشا و فال کو؟
تقویم چارفصل دلم را ورق زدم
آن برگ‌های سبزِ سرآغاز سال کو؟
رفتیم و پرسش دل ما بی‌جواب ماند
حال سؤال و حوصله‌‌ی قیل و قال کو؟