جاودانگی

آنچه در روزهاى تو مى گذرد

ساعتها و دقيقه هاى روزت را مى فرسايد

اين ناله و شيون كه بردوام مى كنى

و اين اشك هاى تلخ كه مدام فرو مى ريزى

بهر چيست

چرا نيروى روحت را در اين اشك ها بيهوده از كف مى دهى

در حالى كه روح تو جاودانه است

و اشك هاى تو خشك خواهد شد.

قلبت كه مبتلاى عشق است

و از بى وفايى ها تكيده و چروكيده شده است

در زير اين فشار خواهد شكست

و احساس خود را از كف خواهد داد

از خدا بخواه كه به ياريت بشتابد

روح تو جاودانه است و قلبت شفا خواهد يافت.

آرزوها و حسرت ها زندگيت را از هم گسسته اند

گذشته پنجره آينده را در پيش چشمان تو بسته است

پس براى ديروز غم مخور و منتظر صبح باش

زيرا روح تو جاودانه است و زمان بر تو خواهد گذشت.

انديشه هاى جفاپيشه قامتت را خميده كرده اند

و بر پيشانيت سنگينى مى كنند

و اعضاى بدن تاب نمى آورند و فرو مى افتند

زانويت را خم كن

و آن چيزها را كه خود هيچ نيستند در پاى خود به سجده انداز

زيرا روح تو جاودانه است

و مرگ بار اين جسم خاكى را از دوش تو برخواهد داشت.

قالب جسمانيت غذاى مادر طبيعت خواهد شد

و شكوه و شوكت تو و نام و نشانت و حتى خاطره ات

بى امان به فنا خواهد رفت

اما عشق تو اگر بدرستى عشق ورزيده اى، چنين نخواهد بود

روح فناناپذير تو بر بلنداى آسمان بدان عشق عشرت خواهد كرد.

                     "آلفرد دو موسه "