الماس وجودت برشیشه دلم خطی کشید که پاک کردنش بدون شکستن ممکن نیست...

نزدیکانم را مرور میکنم تا خاموشیم نشان فراموشیم نباشد....

به دشمنانت هزار فرصت بده که دوست تو باشند ولی به دوستانت حتی یک بهانه نده که دشمن تو شوتد...

پیامت زیبا مرامت بی همتا دوستیمون پابرجا به یادتم همه جا.....

ارامگاه حقیقی ما در خاک نیست در سینه کسانیست که فراموشمان نمیکنند ....

ماهی هم به ارزوی دیرینه اش رسید ارزوی پرواز ولی عجب چنگالی داشت عقاب .......

بعضی وقت‌ها ،روزگار
یکی طوری می‌سوزونتِت که هزار نفر نمیتونن خاموشت کنن!
بعضی وقت‌ها هم یکی طوری خاموشت می‌کنه که هزار نفر نمیتونن روشنت کنن!
‌

فردای بهتری نخواهی داشت مگر فکرکردن به دیروز را متوقف کنی....

روزی می رسد که نسبت به همه چیز بی تفاوت می شوی. نه از بدگویی های دیگران می رنجی و نه دلخوش به حرف های عاشقانه ی اطرافت... به آن روز می گویند: "پیری"

آن روز، ممکن است برای برخی پس از سی سال از اولین روزی که پا به این دنیا گذاشته اند؛ فرا برسد و برای برخی پس از هشتاد سال هم هرگز اتفاق نیفتد...
این دیگر به چگونه تا کردن زندگی با انسان ها دارد!

تا بپیوندد به دریا کوه را تنها گذاشت
رود رفت اما مسیر رفتنش را جا گذاشت

هیچ وصلی بی جدایی نیست، این را گفت رود
دیده گلگون کرد و سر بر دامن صحرا گذاشت

هر که ویران کرد ویران شد در این آتش سرا
هیزم اول پایه ی سوزاندن خود را گذاشت

اعتبار سر بلندی در فروتن بودن است
چشمه شد فواره وقتی بر سر خود پا گذاشت

موج راز سر به مهری را به دنیا گفت و رفت
با صدف هایی که بین ساحل و دریا گذاشت

فاضل_نظری