گویند پادشاهی نیمه شب خواب دید زندانی اش بیگناه است پس آزادش کرد و گفت حاجتی بخواه،گفت وقتی خدایی دارم که نیمه شب تو را بیدار میکند تا مرا رها کنی روا نیست از دیگری حاجت بخواهم.

با خودت حرف می زنی گاهی

مثل دیوانه ها بلند، بلند…

چونکه تنهاتر از خودت هستی

همه از چشم هات می ترسند

پس به کابوسشان ادامه نده

پس به این بغض ها بگیر و بخند

از هرآنچه که هست بیزاری

از هرآنچه که نیست دلگیری

از زبان و زمان گریخته ای

مثل دیوانه های زنجیری

همه ی دلخوشیت یک چیز است:

اینکه پایان قصّه می میری…

زندگی آنقدر ابدی نیست که هر روز بتوان مهربان بودن را به تاخیر انداخت
شاید فرصت ها هرگز تکرار نشوند.
شاید فرصت تقدیم یک نگاه مهربان،
یک کلام زندگی بخش
و یا یک لبخند روح بخش
به پدر
به مادر
به یک دوست
به یک همراه
و به هر کسی که به مسیر زندگی ما زیبایی بخشیده است،
هرگز تکرار نشود…
آنچنانکه من دریافتم و با عمق وجودم درک کردم
زمان درگذر است
مهربانی را زودتر دریابیم..!

ﻫﺮﮔﺰ ﻧﮕﻮ ﺧﺴﺘﻪ ﺍﻡ!
ﺯﯾﺮﺍ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﻣﯿﮑﻨﯽ ﺿﻌﯿﻔﯽ؛
ﺑﮕﻮ ﻧﯿﺎﺯ ﺑﻪ ﺍﺳﺘﺮﺍﺣﺖ ﺩﺍﺭﻡ...

ﻫﺮﮔﺰ ﻧﮕﻮ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﺍﻧﻢ!
ﺯﯾﺮﺍ ﺗﻮﺍﻧﺖ ﺭﺍ ﺍﻧﮑﺎﺭ میکنی‌‌‌‌‌‌؛
ﺑﮕﻮ ﺳﻌﯽ ﺍﻡ ﺭﺍ ﻣﯿﮑﻨﻢ...

ﻫﺮﮔﺰ ﻧﮕﻮ ﺧﺪﺍﯾﺎ ﭘﺲ ﮐﯽ؟؟؟
ﺯﯾﺮﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ، ﺗﻌﯿﯿﻦ ﺗﮑﻠﯿﻒ ﻣﯿﮑﻨﯽ؛
ﺑﮕﻮ ﺧﺪﺍﯾﺎ ﺑﺮ ﺻﺒﻮﺭﯾﻢ ﺑﯿﻔﺰﺍ...

ﻫﺮﮔﺰ ﻧﮕﻮ ﺣﻮﺻﻠﻪ ﻧﺪﺍﺭﻡ!
ﺯﯾﺮﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﺳﻌﺎﺩﺗﺖ ﺍﯾﺠﺎﺩ ﻣﺤﺪﻭﺩﯾﺖ ﻣﯿﮑﻨﯽ؛
ﺑﮕﻮ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﺮﺍﯼ ﻭﻗﺘﯽ ﺩﯾﮕﺮ...

ﻫﺮﮔﺰ ﻧﮕﻮ ﺷﺎﻧﺲ ﻧﺪﺍﺭﻡ!
ﺯﯾﺮﺍ ﺑﻪ ﻣﺤﺒﻮﺑﯿﺘﺖ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ،
ﺑﯽ ﺣﺮﻣﺘﯽ ﻣﯿﮑﻨﯽ؛
ﺑﮕﻮ ﺣﻖ ﻣﻦ ﻣﺤﻔﻮﻅ ﺍﺳﺖ...

/// دید نزدیک ///
هر چیزی رو که از دور میبینی
حدودا حدس میزنی چیه
و احساس اعتماد به حست داری
اما وقتی بهش نزدیک میشی
میبینی اندازش ، جنسش ، رنگش و ...
اون چیزی نیست که تو حدس زده بودی
انسان ها هم از همین قانون در قالب اخلاق و انسانیت تبعیت میکنن
از نزدیک متفاوتن

آدم های ساده را دوست دارم
همان ها که بدی هیچکس را باور ندارند
همان ها که برای همه لبخند دارند
همان ها که همیشه هستند، برای همه هستند
آدمهای ساده را باید مثل یک تابلوی نقاشی ساعتها تماشا کرد
عمرشان کوتاه است بس که هر کسی از راه می رسد
یا ازشان سو استفاده می کند یا زمینشان میزند یا درس ساده نبودن بهشان می دهد
آدم های ساده را دوست دارم چون بوی ناب “آدم” میدهند!