صدای تو...

صدای تو حزن خودش را داشت
مثل چوبی
    که در زندان تزئین شده باشد
تیر خورده بودی
انگار صورتت
        روی سیمان کشیده شده بود
تو را از پاهایت شناختیم
چشم هایت باز بود
و عبور روباهی را
        از گوشه‌ی چشم دنبال مےکرد
پرنده‌ی سفیدم
مرگ با چینه‌دان تو چه کرد!

غلامرضا بروسان