حسن را پرسیدند: مسلمانی چیست و مسلمان کیست؟
گفت: مسلمانی در کتاب‌هاست
و مسلمانان در زیر خاک‌اند!

تذکرة الاولیا
عطار نیشابوری

ﺍﺯ ﺧﻮﺷﯽ ﻫﺎﯼ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭ،
ﻫﻤﯿﻦ ﺑﺲ ﮐﻪ ﺁﺩﻣﯿﺰﺍﺩ ﺑﻪ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﻋﺎﺩﺕ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ..
ﺑﻪ ﺭﻓﺘﻦ ...
ﺑﻪ ﻣﺎﻧﺪﻥ ...
ﺑﻪ ﺩﺍﺷﺘﻦ ِ ﮐﺴﯽ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺑﻪ ﻧﺪﺍﺷتنش ...
ﺑﻪ ﻋﺸﻖ،
ﺑﻪ ﺑﯽ ﻋﺸﻘﯽ ...
ﺑﻪ ﺩﻝ ﺑﺴﺘﻦ ...
ﺑﻪ ﺩﻝ ﮐﻨﺪﻥ ...
ﺑﻪ ﺣﻀﻮﺭ ﺗﺎﺯﻩ ﻭﺍﺭﺩ ...
ﺑﻪ ﺟﺎﯼ ﺧﺎﻟﯽ ﺍﺵ ﺣﺘﯽ ...
ﺑﻪ ﺍﺳﺘﺮﺱ ...
ﺑﻪ ﺁﺭﺍﻣﺶ ...
ﺑﻪ ﺩﻟﯽ ﮐﻪ ﺩﯾﮕﺮ ﺗﻨﮓ ﻧﻤﯽ ﺷﻮﺩ ...
ﺑﻪ ﻗﻠﺒﯽ ﮐﻪ ﺩﯾﮕﺮ ﺑﺮﺍﯼ ﮐﺴﯽ ﻧﻤﯽ ﺗﭙﺪ ...
ﺑﻪ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺍﯼ ﮐﻪ ﻣﯿﮕﺬﺭﺩ ...
ﺧﻮﺏ ﯾﺎ ﺑﺪ ...

ﯾﺎﺩﺕ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﺍﯾﻦ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻋﺎﺩﺕ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ...
سفرهای تنهایی همیشه بهترند
همین که زخمِ آخرین آغوش را به تن‌ نمی‌کشی
همین که از دردِ خداحافظی به خود نمی‌‌پیچی‌
همین که تلخی‌ یک بغض را با خودت از شهری به شهری نمیبری
همین یعنی‌ سفرت سلامت

خدای من
صبحى كه طلوعش
بدمد با ، یاد ، تو

آن صبح ببالم به خود و
بختِ خوشِ خود

به نام خدای خوبیها

با دوستم تو آمریکا صحبت میکردم تو یکسال خونه خریده، زن کلمبیایی داره، ترفیع گرفته
پرسید تو چه خبر،
به نظرتون بهش بگم قاب گوشیمو عوض کردم؟

فامیل دور

آقای ابی، در جوابِ سوالِ "برگ‌ریزونای پاییز کی چشم‌به‌رات نشسته؟"
باید بگم که هیچکی بزرگوار، هیچکی.

انسان‌ها نادان به دنیا می‌آیند نه احمق؛
احمق شدن، نیاز به آموزش دارد.

برتراند راسل

عهد بستی

آنچه بین ماست ابدیست

یادم رفت که بپرسم آیا

عشق را می گویی

یا رنج را...؟

| نزار قبانی |

بگذار بِروَد، هر چه رفتنی است،
‏تا بِماند، آن‌چه ماندنی است!

‎تلاطمِ زندگی، حکمت خداست
‎از خدا دل آرام بخواهیم
‎نه دریای آرام...