محض رضای خدای هم که شده یکم خودخواه تر باشین

تا به حال به این فکر کردین که کل معضلات جامعه بخاطر فرهنگ خوب بودنمونه!

میگم بهتر نبود اگر یکم خودخواه تر بودیم. بزارین دنیای یک آدم خودخواه رو براتون ترسیم کنم.

1. یک فرد خودخواه هیچ فقط برای دیگران فداکاری نمیکنه که بعد منت سرشون بزاره. بخاطر خودش و دنیای خودش به دیگران کمک میکنه درحالی که میدونه هیچ بازپرداختی برای کارش نخواهد بود.

2. یک فرد خودخواه وقت و تمرکز با ارزشش رو برای کینه و لجبازی هدر نمیده. بدون توجه به دیگران کار درست رو انجام میده.

3. یک فرد خودخواه سلامتیش رو بخاطر دیگران به خطر نمی اندازه و به خاطر دیگران هم که شده به فکر سلامتیش هست. در نتیجه میتونه بیشتر با دیگران زندگی کنه. مثال:

مادری بخاطر فرزندش سلامتیش رو به خطر می اندازه و مراقب خودش نیست.

با پدری خودش رو تو محل کار نابود میکنه.

4. یک فرد خودخواه برای دیگران ارزش قایل میشه چون دیگران میتونن دنیای بهتری رو براش بسازن. چون دیگران رو از صمیم قلب دوست داره. نه بخاطر تعارف و جوی که بین مردم هست.

5. یک فرد خودخواه به خاطر خودش هم که شده کتاب میخونه، در کلاس های آموزش شرکت میکنه و با افراد مفید دوست میشه.

شاید خودخواهی در آغاز بد بنظر بیاد ولی در دراز مدت میتونه خیلی مفید باشه و یک جامعه ی سالمی رو شکل بده. یکم بیشتر فکر کنید! نظرتون چیه؟

شما نظر دیگه ای دارین؟

(بنویسید)