ما که از هر چیز ترسیدیم
سرمان آمد...!
بیا تمرین کنیم کمی
از "خوشبختی "
بترسیم!

رسیدن فردا برای هیچکس حتمی نیست،
پس به کسانی که دوستشان دارید ابراز عشق کنید،
شاید فردا هرگز نیاید.

از انسان ها غمی به دل نگیر زیرا خود نیز غمگینند.

با آن که تنهایند ولی از خود می گریزند.

زیرا به عشق خود و حقیقت خود شک دارند.

پس دوستشان بدار اگر چه دوستت نداشته باشند.

بگذارید کسانی را که دوستشان دارید بفهمند چقدر به آنان عشق می ورزید . هرگز این حقیقت را از آنان مخفی نکنید . هرگز کلمات محبت آمیز خود را برای آینده ای دور پس انداز نکنید . هیچ گاه عشق ورزیدن را به تعویق نیندازید و هرگز آنان را که دوستشان دارید ترک نکنید

کردم از عقل سؤالی،
که مگر ایمان چیست؟
عقل بر گوش دلم گفت؛
که ایمان ادب است،
آدمیزاد اگر بی ادب است،
آدم نیست، فرق ما بین بنی
آدم و حیوان، ادب است.

سعدی

باید باور کنیم
تنهایی
تلخ ترین بلای بودن نیست
چیزهای بدتری هم هست
روزهای خسته ای که
در خلوت خانه پیر میشوی
وسالهایی
که ثانیه به ثانیه
از سر گذشته است
تازه تازه پی میبریم
که تنهایی
تلخ ترین بلای بودن نیست
چیزهای بدتری هم هست
دیر آمدن...

یکرنگ بمان ...

حتی اگر در دنیایى زندگی می کنی که ...

مردمش براى پررنگ شدن حاضرند هزار رنگ باشند .

انسان زود پشیمان می‌شود
گاه از گفته و گاه از نگفته‌هایش
اما
سراغ ندارم کسی را که
از "مهربانی" پشیمان باشد
خوش به حال آن که خوب می‌داند
"مهربانی"
منطقی‌ترين گفتگوی زندگیست...

با خودم میگفتم
که چگونه خواهی بخشید
این شکننده توبه های مکرر را
و نومید میشدم …
اما تو در جانم زمزمه کردی
که کریمی
و با کریمان کارها دشوار نیست …
التماس دعا

پروردگار من...
اگر تکیه گاهم تو نباشی
بسیار زودتر از آنچه که در تصور آید ، فرو میریزم...
مهربانا
قلبم را آنچنان متغیر کن
که دنیا را دمی بی تو نخواهم
و بال پروازم ده تا همچون پروانه ها‌ سبکبار باشم
و ترجمان عشق تو گردم ...
پروردگارا
حالم را آنچنان کن
که با آواز خروس ها تو را زمزمه کنم و در انتهای شب مست باده تو باشم
و در اثنای روز برای رضای تو
انصاف بورزم و مهربانی کنم
و بندگانت را چون نشان خلقت از تو دارند ، شایسته اکرام بدانم...