تنهایی من...

شکل فنجان چایی ام

شده است

کو چک ، غمگین

کم رنگ

اما همیشه داغ

اما همیشه تازه

سلام شبتون زیبا دوستان بزرگوار

خانه ی پدری کجاست؟

جایی ست که همیشه منتظرت هستند و چشم براه آمدنت می مانند

خانه ی پدری آنجاست که همیشه و بی قید و شرط دوستت میدارند،

جاییست که چه زود بروی چه دیر همیشه از دیدنت خوشحال میشوند

جاییست که هیچ وقت بزرگ نمیشوی همیشه بچه میمانی

جاییست که سفره اش همیشه برای تو تکه نانی گوارا دارد و چایی صبحانه اش برایت مزه ای دیگر دارد

خانه پدری آنجاست که هر چقدر که نروی یا دیر بروی بدون سوال و گله منتظرت میمانند،

در خانه ی پدری،
تو همیشه جوان ، زیبا و منحصر بفردی ،

خانه ی پدری امن ترین و راحت ترین جای دنیاست درست مثل آغوششان و میدانی که بی هیچ دلیل و چشمداشتی تورا دوست دارند
حتی اگر پدر و مادرت را بارها رنجانده باشی
خانه ی پدری بهشت این دنیاست..

اگر کسی را یافتید که حاضر بود
برای حفظ رابطه تان
از بدترین شرایط عبور کند
هرگز عشقش را
دست کم نگیرید

برف هفت سالگی ام را بخاطر صدای پدر دوست داشتم...
پاشو ببین چه برفی اومده!

برف ده سالگی ام را بخاطر آدم برفیهایش
برف چهارده سالگی را بخاطر اخبار و تعطیلی هایش
برف هجده سالگی درست یادم نیست در میان افکار
یخ زده بود!

برف بیست سالگی قدم زدنهای عاشقانه و رد پاهایم...
برف بیست و پنج سالگی به بعد فقط سرد بود و سرد بود و سرد بود..

گیله مرد میگفت : آدمها را به میزان درکشان بسنج نه به اندازه مدرکشان؛

چرا که فاصله ی زیادی از مدرک تا درک وجود دارد.

مدرکی که درک بالاتری به ارمغان نیاورد ، کاغذ پاره ای بیشتر نیست.

مهمترین نشانه ی درک بالاتر تواضع بیشتر است .

-کسی چه میداند !
شاید این دنیا ؛
جهنم یک سیاره ی دیگر است…

+۵

قبل از اینکه چیزی بگویی
از خودت بپرس که
آیا آن‌ چیزی که می‌خواهی بگویی،
حقیقت دارد...
آیا از روی محبت است...
آیا ضروری است...
آیا مفید است...؟
اگر جواب خیر است،
شاید آن چیزی که قصد داری بیان کنی،
بــاید ناگفته بـمانــــد .

ما چنان زندگی می کنیم که
گویی همواره در انتظار چیزی بهتر هستیم، حال آنکه
اغلب آرزو می کنیم که
ای کاش
گذشته باز گردد
و
بر آن حسرت می خوریم.

+5

+5