اگر کسی را دیدید که از کوچکترین چیزها لذت می برد ؛
محو طبیعت می شود ؛
کمتر سخت می گیرد ؛
می بخشد ؛
می خندد ؛
می خنداند ؛
و با خودش در یک صلح درونی است

او نه بی مشکل است نه شیرین مغز...!

او طوفان های هولناکی را در زندگی پشت سر گذاشته... و قدر آنچه امروز دارد را می داند
او یاد گرفته است که لحظه به لحظه ی زندگی را در آغوش بگیرد .

هیچ وقت باور اینکه اتفاقای خوب در راه هستند رو کنار نگذارید چون معجزه ها هر روز اتفاق می افتن!
هر جا هستی لبخند یادت نره...

اگر کسی را دیدید که از کوچکترین چیزها لذت می برد ؛
محو طبیعت می شود ؛
کمتر سخت می گیرد ؛
می بخشد ؛
می خندد ؛
می خنداند ؛
و با خودش در یک صلح درونی است

او نه بی مشکل است نه شیرین مغز...!

او طوفان های هولناکی را در زندگی پشت سر گذاشته... و قدر آنچه امروز دارد را می داند
او یاد گرفته است که لحظه به لحظه ی زندگی را در آغوش بگیرد

گفتم چشمم ، گفت به راهش می‌دار
گفتم جگرم ، گفت پر آهش می‌دار
گفتم دل من ، گفت چه داری در دل ؟
گفتم غم تو ، گفت نگاهش می‌دار ...

با آدمها به اندازه دركشون صميمی شو
وگرنه بايد هم درک نفهمی شان باشی !!

از زخمی که در قلب‌تان است، به‌جای این‌که احساس مظلومیت یا فریب و یا اجحاف کنید و به‌جای این‌که فکر کنید چه کسانی و در چه روزی این زخم را در شما ایجاد کردند (و این زخمه کهنه معمولاً یا کینه است یا رنجش).

به‌یاد بیاور:
«مسئولیت این زخم به عهده‌ی ماست».
ما که این زخم را داریم، آسیب می‌بینیم نه آن شخصی که آن را ایجاد کرده است!
در ضمن آن روزی که ایجاد شده است من نیز در ایجاد شدن آن سهیم بوده‌ام.

ما دوست داریم فکر کنیم دیگران مسئول‌اند.
اما باور کنید:
زندگی یک انتخاب و تصمیم است.
هر لحظه باید در گوش خود بخوانیم:
من هستم که تصمیم می‌گیرم این‌ زخم‌ها بمانند یا نمانند!
من هستم که تصمیم می‌گیرم ببخشم یا کینه‌ها را نگه دارم!
من هستم که تصمیم می‌گیرم پایِ درخت کینه و نفرتم آب و کود بدهم یا آن را از ریشه برکنم!
من هستم که تصمیم می‌گیرم انرژی و وقتم را صرف چه کاری کنم؟
صرف کینه‌ها و عنادها و رنجش‌های قدیمی یا صرفِ عشق ورزیدن، خلاقیت، سازندگی و مهرو محبت.

{ و إِذا سَأَلَکَ عِبادي عَنِّي فَإِنِّي قَريبٌ ... }

و هنگامی که بندگان من ، از تو درباره من سؤال کنند ، (بگو من نزدیکم ...

سوره بقره ، آیه ۱۸۶

حرف هایت را برای کسانی که لیاقت سکوتت را دارند هدر نده
گاهی اوقات، قدرتمندترین کلام، چیزی نگفتن است..

اگر می‌خواهی برای آدم‌های طبقه‌ی بالا پُز بدهی، زحمت نکش ! آن‌ها همیشه به نظر حقارت نگاهت می‌کنند !

اگر هم می‌خواهی برای زیر دست‌هایت پُز بدهی، باز هم زحمت نکش ! چون فقط حسودی‌شان را تحریک می‌کنی ...

این نوع شخصیتِ کاذب تو را به جایی نمی‌رساند، فقط قلب باز است که به تو اجازه می‌دهد در چشم همه یک جور باشی ...

مفید بودن برای دیگران اجازه می‌دهد احساس زنده بودن داشته باشی، ماشین و خانه این کار را نمی‌کند !

آدما شبیه حرفاشونن، ولی اون حرفایی که نمیزنن...