هر روز را هدیه ای

از طرف خدا بدانید

روزی دیگر برای شروعی دیگر

چه روز زیبایی خواهد شد امروز!

سلام عزیزان
شانزدهمین صبح بهاریتان بخیر و شادی

ســـلام
روز زیباے بهارےتون بہ شادمانے
امروزتون
پر از خیر و برڪت
در پناہ پروردگار
بخیر و نیڪے
حال دلتون خوب
وجودتون سلامت
زندگےتون غرق در خوشبختے

یک روز قشنـگ
یک دل آرام

یک شادی بی پایان
یک نور از جنس امید

میهمان خانه هایتان
دوستان فرهیخته

سلام و درود بی پایان
صبح بهاریتون پر از انرژی

زندگی

ساز دل است

تو نوازنده ی این سازے و بس...

تو اگر شاد زنے شاد شوے

گر چه باشے چو قنارے به قفس

آرزوم اینه همیشه شاد و خندون باشید

روزگارتان زلال
امروزتان گلباران
فردایتان قشنگ
و زندگیتان بدون حسرت
سلام، سلامی از آرامش
عاقبتتان بخیر
عشقتان مستدام
محبت خدا در دلتان
پیوسته جاری
صبح قشنگ بهاریتون بخیر

واحد شمارش صبح آفتاب نیست !
دل ماست ...

صبح هر روز
با آهنگ دل ما بیدار میشود
و با لبخندهای ما حیات می گیرد ...

سلام آخرین پنج شنبه سالتون
سرشار از عشق و محبت

این روزها با ثانیه ها تنهایم را متر می کنم

چرا از من نمی گیرد کسی خبری ، من مانده ام با فرسنگ ها تنهایی
که دیگر با ثانیه ها هم نمیشود آن را متر کرد.

تا بحال به وسعت تنهایت پی برده ای؟

#کایو

دنیا همه هیچ،
کار دنیا همه هیچ
ای هیچ
برای هیچ
بر هیچ مپیچ

#خیام

...
پرسيد دوست داري زلفان من چه رنگي باشد ؟
مشكي باشد يا طلايي؟
گفتم چه فرق است در رنگ موهايت
مهم اين است كه براي من باشد
مگر فرق است كه من شاعر باشم يا نويسنده؟
مهم اين است كه براي زلف تو نوشته شود يا قافيه داده شود
مهم اين است انقدر از وجود تو و زلفانت بنويسم كه هيچ زاويه اي از احساس دگر جايش را پر نكند
مهم اين است كه زلفت دلم را برده باشد
مهم اين است كه شانه ي دستانم در جاده ي زلفت سماع برقصد
دستانم شومينه ي دستانت باشد
حلقه ي دستانم كمربند امنيت تنت باشد
مهم اين است لبخندي باشد
وقتي مي خندي
از درون ، شراب شيرازي خرده مي شود
دلم مست زلف پريشانت مي شود
كاش مي دانستي ، چه ارتباط تنگاتنگيست ، بين آشفتگي زلفانت و آشفتگي قرمزي درون سينه ام ❤️
وقتي هستي .... :
زمين مست و زمان مست و
جهاني مست شعرم مي شود ❤️
مهم نيست چه رنگ باشي ، مهم اين است براي من باشي ...❤️

هیچ کس نمی تواند فراتر از آنچه را که خود هست، ببیند. منظورم این است که هر کس در دیگری بیش از آنچه خود دارد نمی تواند ببیند، زیرا او را فقط به قدر هوشمندیِ خود می تواند ادراک کند و بفهمد. پس اگر اندیشه اش نارسا باشد، هیچ استعداد ِذهنی فردی دیگر، حتی بزرگترین استعداد هم بر او تاثیری نخواهد گذاشت و از صاحب آن جز پَست ترین خصوصیاتِ فردی، یعنی همه ی کمبودهای مزاجی و شخصیتی، چیزی درک نخواهد کرد. توانایی های برترِ ذهنِ مخاطب به همان اندازه برایش واقعیتِ وجودی دارند که رنگ برای نابینایان.