بلاگ كاربران


یک وقت هایی فکر میکنيم مرد بودن، چقدر می تواند غمگین باشد!!،

هیچ کس از دنیای مردانه نمی گوید…
هیچ کس از حقوق مردان دفاع نمیکند…
هیچ انجمنی، با پسوند «… مردان» خاص نمیشود…!!،
مرد ها نمادی مثل رنگ صورتی ندارند…

این روزها، همه یک بلند گو دست گرفته اند و از حقوق و دردها و دنیای زنان می گویند.
در حالی که حق و درد و دنیای هر زنی یکی از همین مردها است. یکی از همین مردهایی که دوستمان دارند.
وقتی میخواهند حرف خاصی بزنند هول می شوند. حتی همان مرد هایی که دوستمان داشتند ولی رفتند…
یکی از همین مرد های همیشه خسته. از همین هایی که از ۱۸ سالگی دویدن را شروع میکنند. و مدام باید عقب باشند.

به اشتراک بگذارید : google-reader yahoo Telegram
نظرات دیوار ها


AZAD
ارسال پاسخ