لب نهادم به لب یار و سپردم جان را

تا به امروز بدین مرگ، نمرده ست کسی

صائب تبریزی

طوافی کرده ام گرد یتیمی گریه آلوده

که این خود کعبه ی دیگر بود با زمزم دیگر

مهدی سهیلی

تهمت سرمه به آن چشم سیه عین خطاست

سرمه گردیست، که خیزد ز صف مژگانش

صائب تبریزی

رحم کن بر دل بی طاقت ما ای قاصد

ناامیدی خبری نیست، که یکبار آری

صائب تبریزی

نقش شیرین رود از سنگ ولی ممکن نیست

که خیال رخش از خاطر فرهاد رود

جامی

مرگ عاشق تلخ تر از کام زهر آلود اوست

از هلاک فرهاد یارب چه بر شیرین گذشت؟

صائب تبریزی

ای بسا فرعون و قارون آمدو در خاک شد

قصر قیصر، جام جم کو؟ تخت اسکندر کجاست؟

مهدی سهیلی

یارب نگاه کس به کسی آشنا مکن

گر می کنی کرم کن و جدا مکن

عالی شیرازی

اگر خواهی که گل بینی رخ خود را تماشا کن

وگر میل خزان داری نگاهی جانب ما کن

موالی تویی

گردبادی را که میبینی در این دامان دشت

روح مجنون است می آید به استقبال ما

صائب تبریزی