به سـوی او قـدمی برداریـم ...

به سـوی او قـدمی برداریـم ...



آتشی که نمى سوزاند " ابراهیم " را



و دریایى که غرق نمی کند " موسى " را



کودکی که مادرش او را به دست موجهاى " نیل " می سپارد



تا برسد به خانه ی تشنه به خونش



دیگری را برادرانش به چاه مى اندازند



سر از خانه ی عزیز مصر درمی آورد



آیا هنوز هم نیاموختی ؟!



که اگر همه ی عالم قصد ضرر رساندن به تو را داشته باشند



و خدا نخواهد ، " نمی توانند "



پس



به " تدبیرش " اعتماد کن



به " حکمتش " دل بسپار



به او " توکل " کن



و به سمت او " قدمی بردار "



تا ده قدم آمدنش به سوى خود را به تماشا بنشینی ...