چہ خوبن آدمایے ڪہ وقتے میفهمن
چقدر دوسشون دارے
بازم آدم میمونن!..

پَست‌ترین انسان کسی است
که خوب بودن کسی را بر حسب
زرنگی خود بگذارد!

جبران خلیل جبران

دل مرنجان
که ز هر دل...
به خدا راهی هست...

مولانای جان

آدمهای بزرگ قامتشان بلندتر نیست ،
خانه شان بزرگتر نیست ،
ثروتشان هم بیشتر نیست ...
آنها قلبی بزرگ و نگاهی مهربان دارند ...

ﺯﻧﺪﮔﯽ “ﺑﺎﻏﯽ” ﺍﺳﺖ؛
ﮐﻪ ﺑﺎ ﻋﺸﻖ “ﺑﺎﻗﯽ” ﺳﺖ...

”ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺩﻝ” ﺑﺎﺵ؛ ﻧﻪ ”ﺩﻝ ﻣﺸﻐﻮﻝ”...

زندگی درک همین اکنون است
زندگی شوق رسیدن به همان فرداییست که نشاید آمد
تو نه در دیروزی و نه در فردایی
ظرف امروز پر از بودن توست

همی‌جویم به دو عالم
مثالی تا تو را گویم

نمی‌یابم خداوندا
نمی‌گویی که را مانی

مولانای جان

برای این مردم، هرگز خودت را تغییر نده!
چون اینان هر روز تو را به یک شکل می‌خواهند.
شکل تصورات غلط‌شان که فکر می‌کنند تنها حقیقت درست جهان است...

سرزمین گوجه‌های سبز
هرتا مولر

از دشمنایی که بهت حمله می‌کنن نترس،
از اون دوستای قلابی که بغلتون میکنن بترس

‌عزیزی میگفت جای گیاهِ بامبو را که عوض کنی دیگر رشد نمیکند؛
پژمرده میشود.
میدانی چرا؟
چون ریشه اش را همانجا، جا میگذارد...
دلِ آدمیزاد که دیگر کمتر از گیاه نیست جانم...
گاهی ریشه اش جا میماند در دلی؛
لبخندی؛
بوسه ای...

سحر رستگار